Lóðréttar og láréttar línur í borginni

Abstract

Þegar horft er yfir borgina er vert að velta því fyrir sér hvaða áhrif strúktúri hennar hefur á íbúana. Vestrænar borgir byggjast aðallega upp á lóðréttum og láréttum línum. Lóðréttu og láréttu línurnar eiga sér ótal birtingarmyndir, í byggingum, húsgögnum, hlutum og áfram mætti lengi telja. Áugavert er að velta því fyrir sér hvort maðurinn þurfi á öllum þessum beinu línum að halda og hvort þær geti jafnvel haft áhrif á hann. Línurnar gefa manninum skýr skilaboð um þyngdarafl jarðar og má því segja að þær séu notaðar sem hálfgert hjálpartæki jafnvægisskynsins. Í stað þess að þurfa beinlínis að hafa tilfinningu fyrir jafnvæginu og átta sig á þyngdaraflinu geta menn miðað sig við línurnar í borginni. Í þessari ritgerð sýni ég fram á að þegar skekkja verður í umhverfinu og stefnur beinna lína breytast raskast jafnvægi manna. Þetta kemur ekki síst fram þegar línurnar halla aðeins örlítið og skekkjan er svo lítil að augun greina það varla. Þá leitast menn enn við að styðja sig við þær, og treysta þeim betur en eigin jafnvægisskyni. Velta má því fyrir sér hvort raunverulegt jafnvægisskyn mannsins lúti í lægra haldi fyrir sjóninni og hvort það hafi bein áhrif á jafnvægisskynið. Versnar hið raunverulega jafnvægisskyn við það að sjónin taki völdin og hafi ótal hjálpartæki í umhverfinu?