Hrist upp í fáránleikanum : endurmat á skilgreiningu Martin Esslin á leikhúsi fáránleikans

Abstract

Í þessari ritsmíð er ætlunin að varpa ljósi á einkenni leikhúss fáránleikans. Til þess verða notuð skrif tveggja fræðimanna, Martins Esslin og Michael Y. Bennett. Á milli fræðirita þeirra um stefnuna líður hálf öld og hér mun þeim vera teflt hvort á móti öðru og munur þeirra skoðaður. Skoðað verður hvernig túlkun Esslin samræmdist hans samtíma, þegar seinni heimsstyrjöldinni var nýlokið og heimurinn var að breytast hratt og örugglega. Einnig verður litið á hvernig túlkun Bennett gefur fyrirheit um nýjar leiðir til að túlka absúrdverk fyrir upphaf 21. aldarinnar, sem einnig er að breytast – jafnvel hraðar en á eftirstríðsárunum. Í framhaldi af því er fjallað um róttæka tillögu Bennett að alveg nýju heiti á stefnunni, í stað þess gamla sem honum þykir ekki ná nógu vel utan um hana. Til þess að varpa ljósi á skrif þessara tveggja manna, er jarðvegurinn fyrir absúrdverkin skoðaður. Annars vegar er litið á hvernig verkunum var tekið fyrst um sinn, bæði úti í Evrópu og svo á Íslandi. Síðar er skoðað hvernig þeim hefur verið tekið á liðnu leikári (2011-12). Að lokum er umræðan opnuð um það hvers vegna þessi verk eiga upp á pallborðið hjá leikhúslistamönnum í dag og hvaða gildi þau kunna að hafa fyrir leikhúsgesti í framtíðinni.