Getur dans- og hreyfimeðferð haft jákvæð og gagnleg áhrif á einstaklinga með geðhvarfasýki?

Abstract

Einstaklingar með geðsjúkdóminn geðhvarfasýki fá svokölluð „köst“ sem geta verið maníuköst, þunglyndisköst eða sveiflast á milli þeirra tveggja. Manían getur t.d. lýst sér sem ofurgleði, einstaklingar tala hratt, fá meiri skynjun, sumir ofskynjanir og geta vaðið úr einu í annað. Á þunglyndistímabilum geta einstaklingar upplifað mikla þreytu, litla sem enga orku eða löngun, venjur geta breyst og sumir íhuga sjálfsvíg. Sveiflurnar eru mjög mismunandi hjá einstaklingum og geta reynt mikið á andlega jafnt sem líkamlega líðan. Dans - og hreyfimeðferðir hafa þróast mikið á síðustu árum og telja þjálfarar að þær hjálpi einstaklingum að finna t.d. sjálfstraust, vellíðan, innri frið, meðvitund um eigin líkama og sál jafnt sem meðvitund um aðra í kringum sig. Hefur það sýnt sig að þegar einstaklingar hreyfa sig og dansa leysist endorfin í líkamanum þeirra sem veldur vellíðan. Meðferðirnar eru margar og allar sérstakar á sinn hátt með mismunandi áherslur. Erfitt er að finna nákvæmlega hvað hentar best við geðhvarfasýki, eitt hentar einum og annað öðrum en dans – og hreyfimeðferð gæti hugsanlega verið ein aðferðin þar sem í meðferðinni er unnið að mörgum þáttum sem gætu gagnast vel fyrir einstaklinga með geðhvarfasýki.