Sinfóníuhljómsveitin í kvikmyndatónlist Hollywood

Abstract

Bandarísk kvikmyndatónlist hefur alla tíð einkennst af hljómi sinfóníuhljómsveitarinnar. Þegar kvikmyndin ruddi sér til rúms um aldamótin 1900 var síðrómantíkin ráðandi tónlistarstefna í Evrópu. Frumkvöðlar frumsamdar kvikmynda-tónlistar voru innflutt evrópsk tónskáld líkt og Max Steiner og Erich Wolfgang Korngold sem voru alin upp við hefðir Wagners og síðrómantíkurinnar. Því varð sinfóníuhljómsveitin mikilvægasti flytjandi kvikmyndatónlistar þegar hljóðmyndirnar komu fram á sjónarsviðið um 1930.Þegar líða tók á 20. öldina spruttu fram nýjar stefnur í tónlist sem höfðu áhrif á hlutverk sinfóníuhljómsveitarinnar í kvikmyndaheiminum. Dægurlög, raftónlist og tækninýjungar líkt og hljóðgervillinn festu sig í sessi innan flóru kvikmyndatónlistarinnar. Leikstjórar á borð við Stanley Kubrick leituðu sífellt að nýjum leiðum til að auka vægi tilfinninga í kvikmyndum sínum. Þetta leiddi til þess að notkun sinfóníuhljómsveitarinnar í kvikmyndum hafði minnkað gífurlega um 1970. Ný kynslóð tónskálda, með Jerry Goldsmith og John Williams í broddi fylkingar, endurvakti síðrómantísku hefð gömlu meistaranna og í kjölfarið náði sinfóníu-hljómsveitin sér aftur á strik í Hollywood. Þrátt fyrir að finna megi hvaða tegund tónlistar sem er í kvikmyndatónlist nútímans er sinfóníuhljómsveitin enn leiðandi sem flytjandi tónlistar í kvikmyndum.