Hreyfimælingar á íslenskum grunnskólabörnum með þroskafrávik

Abstract

Hreyfing er nauðsynleg til að stuðla að vexti, þroska og heilsu barna. Fötluð börn eru í sérstakri hættu á að lifa kyrrsetulífi vegna þess að fötlun þeirra leiðir almennt til minni hreyfingar (Sherrill, 1997). Markmið rannsóknar þessarar var því að skoða hreyfingu þroskahamlaðra barna og kanna hvort þroskahömluð börn væru að ná ráðlagðri hreyfingu Lýðheilsustöðvar. Rannsókn þessi var megindleg og komu þátttakendur (n=30) hennar úr einum sérskóla í Reykjavík. Hreyfing þátttakenda var mæld með hröðunarmælum sem notast var við í allt að tíu daga (sex virka daga og fjóra helgardaga) en minnst þrjá daga (tvo virka daga og einn helgardag).Niðurstöður rannsóknarinnar leiddu í ljós að enginn þeirra einstaklinga sem tók þátt í rannsókninni náði þeim 60 mínútum á dag í hreyfingu af meðalerfiðri og/eða erfiðri ákefð sem Lýðheilsustöð mælir fyrir. Þátttakendur eyddu að meðaltali 7,7 mínútum á dag í hreyfingu af meðalerfiðri og erfiðri ákefð. Strákar hreyfðu sig marktækt meira en stúlkur eftir skóla (p=0,018) en ekki reyndist marktækur munur á hreyfingu milli kynja á skólatíma þrátt fyrir talsvert meiri hreyfingu stúlkna (p=0,059). Hreyfing á skólatíma virðist ráða hvað mestu um hreyfingu þátttakenda á virkum dögum og bæði drengir og stúlkur hreyfðu sig marktækt meira á virkum dögum en um helgar (p<0,05). Þá sýndu niðurstöður einnig að bæði drengir og stúlkur hreyfðu sig marktækt meira á skólatíma en eftir að skóla lauk (p<0,05). Niðurstöður rannsóknarinnar gefa þannig til kynna að stuðla þurfi að aukinni hreyfingu meðal þroskahamlaðra barna hér á landi.

Physical activity is essential to promote growth, development and health of children. Disabled children are particularly at risk of living a sedentary lifebecause their disability leads to a general decline in physical activity(Sherrill, 1997). The aim of this study was to explore physical activity amongchildren with intellectual disability and examine whether children withintellectual disability were meeting the physical activity guidelines of theInstitute of Public Health. This study was quantitative and the participants (n=30) in the study came from one special school in Reykjavík. Physicalactivity was measured with accelerometers, which were worn for up to tendays (six weekdays and four weekend day) and at least three days (two weekdays and one weekend day).The main findings of the study demonstrated that none of the participants did achieve the recommended physical activity advised by theInstitute of Public Health. Participants spent an average of 7,7 minutes perday in moderate or vigorous physical activity. Boys were significantly morephysically active than girls after school (p=0.018) but the girls tended to be more active during school time although the difference was not significant (p=0,059). Physical activity during school hours seems to determine participants total physical activity on weekdays, and both boys and girls were more physically active on weekdays than on weekends (p<0,05). The results also demonstrate that both girls and boys were significantly more physically active during school hours than after school. The resultsemphasize the need to promote increased physical activity amongintellectually disabled children in Iceland.