The short-term effect of Methylphenidate on swim speed in zebrafish larvae

Abstract

Methylphenidate is a psychostimulant routinely prescribed for Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) early in life, with contradictory reports on optimal dosage sizes. Exhaustive human research on it would be expensive and unethical, subjecting children or young adults to random groups. Various animal studies using intravenous administrations are not applicable to deduction on normative human use of Methylphenidate. The present study applied zebrafish larvae, seven, ten and eleven days post-fertilization (dpf) swimming in four dosages (zero, 4.63, 9.25 and 18.50) µmol Methylphenidate during day and night to see the change on locomotor behavior in cm/s. The highest dose reduced locomotion compared to the other groups during day and night, additionally there was a change between day and night with the larvae inducing motion during night. The control, low, and medium groups were neither different from each other nor between day and night. The highest dosing reduced locomotion significantly, to such a degree that might imply a neurotoxic effect that neither completely wash-out during the day nor night. The control group’s constant locomotion between day and night might indicate the lighting malfunctioning or fasting affecting the larvae. More research on Methylphenidate is needed.

Methýlfenidat er geðörvandi lyf sem er venjubundið gefið ungu fólki með athyglisbrest með ofvirkni (ADHD) og rannsóknir hafa almennt ekki verið sammála um skammtastærðir fyrir hagstæðastan árangur. Ítarlegar manna-rannsóknir væru dýrar og það bryti gegn siðarreglum að láta ungt fólk tilviljunarkennt í rannsóknarhópa. Dýrarannsóknir með lyfinu í sprautuformi eru ekki yfirfæranlegar á eðlilega notkun manna. Umrædd rannsókn notaði sebrafiska-lirfur sjö, tíu og ellefu dögum eftir frjóvgun og lét þær synda í fjórum skammtastærðum (núll, 4.62, 9.25 og 18.50) µmól Methýlfenidat yfir dag og nótt til að sjá breytingu á hreyfingu mældri í cm/s. Hæðsti skammturinn dró marktækt úr hreyfingu miðað við hina hópana, ásamt því að auka hreyfingu sína frá degi til nóttu. Það var hvorki marktækur munur á viðmiðunar hópnum, lægsta og miðlungs skammtahópunum né milli dags og nætur. Hæsti skammtahópurinn dró marktægt úr hreyfingu, sem gefur mögulega til kynna skaðleg áhrif á taugavirkni sem nær hvorki að eyðast fyllilega yfir daginn né nóttina. Stanslaus hreyfing viðmiðunarhópsins frá degi til nætur gæti gefið til kynna tækjabilun lýsingar eða að fasta lirfanna hafi haft áhrif á hegðun þeirra. Þörf er á frekari rannsókum á efninu Methýlfenidat.