Safnafræðsla : að fortíð skal hyggja ef frumlegt skal byggja

Abstract

Söfn og sýningar hafa verið í sókn á Íslandi og um allan heim. Hlutverk safna hafa einnig verið að breytast og þróast. Þau hafa verið að koma meira á móts við þarfir safngesta að auðvelda þeim að skoða og skilja það sem þau hafa upp á að bjóða. Markvissri safnafræðslu er þó víða ábótavant og þurfa söfn að marka sér stefnu í fræðslumálum og útbúa kennsluefni sem söfn geta boðið skólahópum uppá. Góður undirbúningur fyrir safnheimsóknir er mikilvægur eigi heimsóknin að skila tilætluðum árangri.Þegar safnheimsókn er undirbúin er mikilvægt að vera í góðu sambandi við safnakennara eða safnvörð, upplýsa hann um hvaða námsefni sé verið að fjalla í skólanum, þannig að hann geti undirbúið sig út frá því.Kennara er frjálst að skipuleggja hvað hann tekur fyrir innan þess ramma sem námskráin segir til um. Vettvangsferðir á safn eykur möguleikann á fjölbreytni í kennsluháttum en fjölbreyttar kennsluaðferðir geta komið á móts við misjafna stöðu nemenda. Heimsókn á safn stuðlar því að nemendur kynnist sögu og menningu á áþreifanlegri hátt en í kennslubókum og eigi auðveldara með að skilja og átta sig á aðstæðum þeirra og sögu sem söfnin eru að geyma. Þessi ritgerð er um safnafræðslu og er verið að hugsa út frá söfnunum á Siglufirði sem eru Síldarminjasafnið og Þjóðlagasetur sr. Bjarna Þorsteinssonar og einnig út frá grunnskólanum þar.Bæði þessi söfn geta miðlað fróðleik og skemmtun sem nýta má til kennslu í flestum námsgreinum. Bæði söfnin hafa samt sína sérstöðu og bjóða upp á ólíkar sýningar. Í lok þessarar ritgerðar koma hugmyndir að verkefnum sem hægt er að vinna með í samráði við grunnskólann á staðnum og ætluð nemendum á yngsta og miðstigi. Þau eiga að sýna í hvernig formi verkefnin geta verið og hvað leiðir er hægt að fara til að nálgast efnið á sem fjölbreytilegastan máta og höfði til sem flestra nemenda.