Um lögbundnar og samningsbundnar takmarkanir á samningsveðum

Abstract

Megineinkenni fjárréttinda er að þau hafa fjárhagslegt gildi og eru framseljanleg milli aðila. Stofna má til veðréttinda vegna allra þeirra verðmæta sem hafa fjárhagslegt gildi. Þó geta takmarkanir verið á heimild til ráðstöfunar ákveðinna réttinda, til dæmis að þau megi ekki framselja eða eingöngu að vissum skilyrðum uppfyltum. Í ritgerðinni verður fjallað um þessar takmarkanir, á hvaða sviðum þessar takmarkanir gilda og eftir atvikum hvers vegna. Fyrst verður fjallað almennt um heimild til veðsetningar. Því næst verður fjallað um lögbundnar takmarkanir á samningsveðum og svo um samningsbundnar takmarkanir og að lokum verður fjallað um áhrif heimildaskorts við veðsetningu.