New approaches for wilderness perception mapping: A case study from Vatnajökull National Park, Iceland

Abstract

The Icelandic Central Highland is by many considered to be one of the last remaining wilderness areas in Europe. However, rapidly increasing tourism as well as the construction of hydro- and geothermal power production plants are causing increasing pressure on the highland. Knowledge about the location of remaining wilderness is therefore essential to avoid further declining of natural areas of this type in Iceland. This study examines the use of new data and methodology to map wilderness perception attributes in a Geographical Information System, using Vatnajökull National Park as a case study. Web-sharedgeotagged photographs taken by tourists are used to assess the opportunity for solitude; road appearance and traffic intensities are used to map apparent naturalness; and mobile phone coverage data to assess primitiveness. Viewshed analyses and remoteness models are furthermore used to complement the overall wilderness perception map. The resultsindicate that geotagged photos provide useful data as they show visitor patterns unlike anyother type of data hitherto used for wilderness assessment. Traffic intensities and visibilityof roads are further considered to provide a better estimation on the impact of roads onwilderness than solely using proximity to different road types. Mobile phone coverage dataindicates areas of self-reliance in a wilderness environment. It is concluded that the newdata types examined in this study add valuable information to previous wildernessmapping, providing more detail to areas of perceived solitude, naturalness, primitiveness,and remoteness, and are therefore of important use for management and planning purposes.

Síðastliðna áratugi hefur sífellt meira verið gengið á óbyggð víðerni hálendisins og spilaaukin ásókn ferðamanna ásamt auknum virkjanaframkvæmdum þar stærstu hlutverkin.Þekking á staðsetningu núverandi óbyggðra víðerna er því mikilvæg svo unnt sé að spornavið áframhaldandi skerðingu þeirra. Þessi rannsókn felst í prófun nýrra gagna og aðferða tilað kortleggja óbyggð víðerni út frá upplifunarþáttum. Stuðst er við landfræðilegupplýsingakerfi og rannsóknarsvæðið er Vatnajökulsþjóðgarður. Hnitaðar ljósmyndir semferðamenn hafa tekið á hálendinu og deilt á veraldarvefnum eru notaðar sem breyta til aðmeta tækifæri til einveru; ásýnd vega og umferðarþungi eru notuð til að kortleggjaskynjaðan náttúruleika, og GSM farsíma-þekja notuð til að meta frumstæðni. Enn fremur erstuðst við hefðbundnar útsýnis- og fjarlægðargreiningar. Niðurstöðurnar gefa til kynna aðhnitaðar ljósmyndir ferðamanna eru gagnleg gögn til að meta víðernisupplifun þar sem þærsýna ferðamynstur sem hefur ekki áður verið notað við kortlagningu víðerna.Umferðarþungi og ásýnd vega veita nákvæmari upplýsingar um áhrif vega ávíðernisupplifun en einungis fjarlægðargreining út frá mismunandi tegundum vega þar sembæði ásýnd og hljóð eru lykilbreytur á truflun þessara þátta á upplifun. Farsímaþekjan gefurenn fremur vísbendingar um svæði þar sem mest reynir á getu ferðamannsins til að komastferða sinna án aðstoðar eða stuðningsnets. Saman skýra og auðga þessar nýju tegundirgagna þá mynd sem áður hefur fengist með kortlagningu óbyggðra víðerna. Notkun þeirraveitir nákvæmari sýn á víðernissvæði þar sem helst má ætla að unnt sé að upplifa einveru,náttúruleika, frumstæðni og/eða fjarlægð frá byggðu bóli og hefur því umtalsvert gildi fyrirstjórnun fríðlýstra svæða og skipulagsmál.