is Íslenska en English

Lokaverkefni (Bakkalár)

Háskóli Íslands > Félagsvísindasvið > B.A./B.Ed./B.S. verkefni - Félagsvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/20769

Titill: 
  • Mat á breytingum deiliskipulags samkvæmt 2. mgr. 43. gr. skipulagslaga nr. 123/2010, með hliðsjón af eignarrétti fasteignareiganda
Námsstig: 
  • Bakkalár
Útdráttur: 
  • Eignaréttur er víðfeðmt hugtak sem erfitt er að skilgreina með nákvæmum hætti enda hafa fræðimenn ekki verið sammála um hver sé besta skilgreiningin. Í seinni tíð hefur verið stuðst við neikvæða skilgreiningu en þannig er í lögum víða byggt á því að á bak við eignarrétt séu heimildir hvers konar nýtingar og ráðstafana nema takmarkanir séu á því gerðar með lögum. Þetta birtist einkum í löggjöf um hagnýtingu réttinda sem tengjast fasteignum. Í hugtakinu felst því einkaréttur ákveðins aðila, eigandans, til að ráða yfir tilteknum líkamlegum hlut innan þeirra marka, sem sett eru í lögum og af takmörkuðum (óbeinum) réttindum annarra aðila, sem stofnað hefur verið til yfir hlutnum.
    Í þessari ritgerð verður fjallað um eignarrétt yfir fasteignum með áherslu á skipulagsmál, en fasteignir hafa mikla þýðingu og segja réttarreglur um þær til um það. Fjárhagsleg þýðing fasteigna hefur stuðlað að réttarreglum, sem ætlað er að koma á hagkvæmri nýtingu þeirra og tryggja varðveislu þeirra. Löggjafinn hefur haft meiri afskipti af eignarréttindum yfir fasteignum heldur en réttindum yfir öðrum eignum og hefur umráða- og ráðstöfunarrétti fasteignareiganda lengi verið sett mikil takmörk í íslenskri löggjöf af ýmsum ástæðum en það getur verið breytilegt frá einum tíma til annars, hverjar þær takmarkanir eru. Margt hefur stuðlað að því að þessar takmarkanir hafa farið vaxandi með árunum en helst má nefna auknar kröfur til öryggis- og heilbrigðishátta, viðleitni til verndar náttúru landsins og sögulegum minjum og nauðsyn hagkvæmrar tilhögunar á byggð í þéttbýli.
    Oftar en ekki eru fasteignakaup viðskipti sem snúast um aleigu viðkomandi og gjarnan fylgja skuldbindingar sem binda ráðstöfunartekjur viðkomandi að miklu leyti fram í tímann. Fasteignakaup eru því stór þáttur í fjárfestingum hjá flestum og því mikilvægt að löggjöf skeri úr um deilur sem verða vegna fasteigna, en ekki er síður mikilvægt að löggjöfin tryggi að rétt sé staðið að úrlausn slíkra deilna. Markmið þessarar ritgerðar er að kanna hvernig skipulagslöggjöf tryggir þennan mikilvæga eignarrétt fólks þegar breytingar á deiliskipulagi eru fyrirhugaðar en sveitarfélag hefur vald samkvæmt 2. mgr. 43. gr. skipulagslaga nr. 123/2010 til að ákveða hvort breyting teljist veruleg eða óveruleg. Sú ákvörðun sem sveitarfélag tekur varðandi í hvorn flokkinn breyting fellur, hefur áhrif á málsmeðferðarreglur en óvandaðri málsmeðferðarreglur gilda um óverulegar breytingar. Sveitarfélag tekur ákvörðun sem byggist á mati sem kveðið er á um í ákvæðinu en í ritgerðinni verður einnig skoðað hvernig umrætt mat fer fram og á hverju ákvörðunin byggist, en ákvörðunin leiðir til bótalausrar skerðingar á grundvelli skipulagsheimilda sveitarfélaga.

Samþykkt: 
  • 14.4.2015
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/20769


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
BA ritgerð - Þórdís Helgadóttir.pdf465.16 kBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna