is Íslenska en English

Lokaverkefni (Meistara)

Háskóli Íslands > Hugvísindasvið > Meistaraprófsritgerðir - Hugvísindasvið >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/11084

Titill: 
  • Titill er á ensku John Gower, Richard II and Henry IV: A Poet and his Kings. A socio-historical study of John Gower's poetry and late fourteenth-century English politics
Námsstig: 
  • Meistara
Útdráttur: 
  • Útdráttur er á ensku

    In 1399 King Richard II was deposed by his cousin Henry of Bolingbroke who thereby became Henry IV. This followed a decade of political and personal tension between Richard and Henry and their factions. The trilingual Southwark poet John Gower also had a part to play in the political events of the period. At the outset he honoured King Richard in his poetry but as he grew discontented with Richard’s rule of the realm he shifted allegiance and became a strong supporter of Henry. Gower provided Henry and the Lancastrians with poetry of propaganda condemning Richard’s reign and justifying Henry’s usurpation of 1399. Not only did John Gower serve his kings with his poetry for he also aimed at gaining honour and immortality for himself.
    The events that took place in England towards the end of the fourteenth century were a political game of power and dominance. In this game, the various social agents found themselves either in a role of a “pawn” or a “player”. In some cases, the roles were reversed and suddenly a player would be forced to become a pawn. This, for instance, was Richard II’s fate when he went from being the king of England to being locked up in prison. Pierre Bourdieu’s social theory of fields, capital and habitus offers a method for an analysis of the “game” played in society. The findings of the social study indicate that Richard II and Henry IV were mostly competing within the political field, while John Gower’s main field was the literary one. Within the fields, they all sought to accumulate, in particular, symbolic capital. Although Henry and Richard shared the same habitus, Gower’s background and upbringing (and thus his habitus) were of a different kind.
    Richard II, Henry IV and John Gower interchanged between positions of pawns or players at various stages. They each found themselves at a certain point in time in a dominated role, as pawns, and at another on the other end of the spectrum, in dominant positions as players. This is established through a reading of Gower’s poetry, a close study of the historical events and an analysis of the social status of and relationships between John Gower, Richard II and Henry IV.

  • Ríkharður II ríkti sem konungur Englands frá 1377 til 1399, þegar Hinrik af Bolingbroke steypti honum af stóli og tók sjálfur við stjórn ríkisins sem Hinrik IV. Valdaránið árið 1399 var afleiðing mikillar spennu af pólitískum og persónulegum toga. Bræðrasynirnir Ríkharður og Hinrik ásamt fylgismönnum þeirra höfðu eldað grátt silfur saman árin á undan þar sem tekist var á um völd og virðingu. Samtímamaður Ríkharðs og Hinriks var John nokkur Gower, skáld sem orti á þremur mismunandi tungumálum og bjó í Southwark, við sporð Lundúna-brúar. Gower hafði hlutverki að gegna í hinum pólitíska hildarleik. Til að byrja með heiðraði hann Ríkharð konung í ljóðum sínum. Ríkharður olli hins vegar Gower sívaxandi vonbrigðum og svo fór að skáldið hætti stuðningi við konung sinn og varð þess í stað eindreginn stuðningsmaður Hinriks. Gower samdi áróðursljóð fyrir Hinrik og Lancaster-liða þar sem hann fordæmdi óstjórn Ríkharðs og færði rök fyrir nauðsyn þess að Hinrik tæki við stjórnartaumunum 1399. Ljóð Johns Gower innihéldu siðferðilegan boðskap og leiðbeiningar fyrir konung ríkisins. Fyrir Gower vakti hins vegar ekki einungis að veita konungi sínum leiðsögn, heldur ekki síður að leggja grunninn að eigin orðstír og ódauðleika sem ljóðskáld.
    Atburðirnir sem áttu sér stað við lok fjórtándu aldarinnar í Englandi voru pólitískt valdatafl. Hinir ólíku þátttakendur í taflinu eru ýmist í hlutverki „peðs“ eða (valdameiri) „leikmanns“. Stöku sinnum verður viðsnúningur á hlutverkum, þannig að leikmaður getur til dæmis skyndilega verið kominn í hlutverk peðs, eða öfugt. Örlög Ríkharðs eru dæmi um þetta, þegar hann fellur af stalli sínum sem konungur Englands og endar æfi sína í fangaklefa. Félagskenningar Pierre Bourdieus um svið, auðmagn og habitus gera kleift að skoða nánar hinn samfélagslega „leik“ (eða „tafl“). Niðurstöður slíkrar rannsóknar gefa til kynna að Ríkharður II og Hinrik IV hafi fyrst og fremst ást við á hinu pólitíska sviði á meðan John Gower athafnaði sig mest á bókmenntasviðinu. Sameiginlegt markmið þeirra allra var að komast yfir sem mest auðmagn, einkum táknrænt. Þó svo Hinrik og Ríkharður hafi búið yfir sama habitus, þá var bakgrunnur og uppeldi (og þar af leiðandi habitus) Gowers af öðrum toga.
    Ríkharður II, Hinrik IV og John Gower voru ýmist peð eða leikmenn í samskiptum sín á milli. Hver og einn var á einhverjum tímapunkti seldur undir vald annars, sem peð, en síðan snerist taflið við og hinn sami var skyndilega kominn í valdastöðu. Slík niðurstaða fæst með lestri ljóða Gowers í sögulegu samhengi og með rannsókn á félagslegri stöðu og samskiptum Johns Gower, Ríkharðs II og Hinriks IV.

Samþykkt: 
  • 25.4.2012
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/11084


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
Gretar_Skulason_MA_Enska.pdf477.78 kBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna