Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: https://hdl.handle.net/1946/20793
Viðfangsefni ritgerðarinnar er að kanna efnisþátt dómanna út frá meginreglum vaxtalaga en ein helsta meginregla laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu er samningsfrelsið nánar tiltekið, frelsi samningsaðila til að ákveða vexti af peningaskuldbindingu þeirra á milli.
Þá er kannað hvort að niðurstaða Hæstaréttar í gengislánadómunum, um að vaxtaákvæði gengislánasamninga stæðust ekki vaxtal., sé í andstöðu við meginreglu kröfuréttar um vaxtafrelsi.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Garðar Helgi Biering.pdf | 437.59 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |