Innleiðingar á lausafjár- og fjármögnunarreglum á Íslandi

Abstract

Markmið þessarar ritgerðar er að fjalla um innleiðingu á lausafjár- og fjármögnunarreglum Seðlabanka Íslands í bankakerfinu á Íslandi sem taka mið af tilmælum Basel-nefndarinnar. Áhættuþættir í bankarekstri eru eins mismunandi og þeir eru margir og er markmiðið með setningu reglnanna að reyna að draga úr lausafjár- og fjármögnunaráhættu. Seðlabankinn gerir ríkar kröfur til fjármálafyrirtækja í landinu um laust fé og krefst þess að fyrirtækin uppfylli lágmarksviðmið á öllum tímum. Lausafjár- og fjármögnunarreglur hafa verið aðlagaðar að íslenskum veruleika og taka sérstaklega tillit til fjármálafyrirtækja í slitameðferð. Evrópulöndin hafa innleitt verkferla sem byggja á hugmyndum Basel-nefndarinnar, en kröfurnar sem þjóðirnar gera eru mismunandi eftir löndum. Áhrif innleiðingar á þessum reglum hafa gert viðskiptabankana betur undirbúna til þess að bregðast við áföllum sem varða erlenda gjaldmiðla og aukið hvata til bindingar. Bankarnir þurfa nú að eiga mun meira af lausum eignum en áður til þess að mæta þeim lágmarkskröfum sem settar hafa verið.