Hrísla : handbók um ferskviðarnýtingu í smíðakennslu

Abstract

Tilgangur þessa verkefnis er að fjalla um nýtingu ferskra viðarafurða í kennslu. Kennarahandbókinni Hríslu er ætlað að auka við kennsluefni og upplýsingar fyrir kennara og nemendur þeirra á íslensku um ferskan við. Tilgang og notkunarmöguleika hans fyrir smíða og útikennara. Gengið var út frá spurningunni "Hvernig getum við aukið nýtingu fersks viðar í kennslu?" Álit og reynsla sérfræðinga í ferskum viði var skrásett auk þess sem kannað var hvar sérstaða og einkenni íslensks viðar liggur. Aukin áhersla hefur verið lögð á sjálfbærni, útikennslu og vettvangsnám í skólastarfi. Tenging við nærsamfélagið, nýting innlends viðar og tenging smíðakennslunnar utan skólastofunnar kemur til móts við þessar áherslur. Aðalnámskrá grunnskóla hefur með nýjum áherslum á grunnþætti menntunnar lagt grunn að aukinni umhverfisvitund og breyttri framtíðarsýn. Með þessum áherslum geta kennarar og nemendur haft víðtæk áhrif á innleiðingu sjálfbærni í skólastarfi ásamt því að auka nýtingu íslenskra auðlinda. Nýting efniviðar úr íslenskum skógum, útivistarsvæðum og heimilisgörðum er mikilvægur hlekkur í þessari keðju. Tími skógarins sem útivistar- nytja- og kennslurýmis er orðin að veruleika. Verkefnið er tvískipt. Annars vegar kennarahandbók sem er ætlað að koma til móts við vöntun hjá kennurum og jafnvel handverksfólki á upplýsingum um íslenskar trjátegundir og nýtingu þeirra. Innlendum trjátegundum, einkennum þeirra og notkunarmöguleikum eru gerð skil. Sérstaklega er fjallað um þau verkfæri sem notuð eru í ferskviðarvinnu. Hins vegar er greinargerð sem fjallar um tilurð, markmið og fræðilegan grunn kennarahandbókarinnar auk þess sem sjónum er beint að tengslum við Aðalnámskrá grunnskóla. Lykilorð: Smíði, ferskar viðarnytjar, sjálfbærni, útikennsla, vettvangsnám, samþætting, umhverfismennt.