Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: https://hdl.handle.net/1946/23094
A large portion of Iceland’s soil and vegetation has been lost over the centuries, with the productivity of the land often being far below its full potential. In order to address this issue, farmers have become increasingly involved in sustainable land use and restoration efforts, for example through voluntary participation in Quality Management in Sheep Farming (QMS). This study explores the effectiveness of the scheme regarding land improvement measures and participation processes, based on farmers’ experiences, views and expectations. Data was collected through qualitative interviews with farmers within a specific study area, who all participated in the QMS scheme and then analysed using the methods of grounded theory.
There is evidence to suggest that carrying out reclamation projects influences environmental behaviour to some extent. However, a gap seems to exist between the land use part of QMS and other aspects of the scheme, with the objectives of restoration and sustainable land use needing to be clarified, and subsidies better linked to restoration achievements. A consensus and consistency needs to be developed among the different actors, institutional and legal framework, when it comes to the priorities and methods used within the scheme. The scheme is more or less ‘top-down’ oriented, with farmers regarded as passive assistants for advancing a certain agenda rather than influential or valuable voices within the system. Thus, for the QMS to reach its potential, information flow and communication within and outside of the system needs to be enhanced with incentive and innovation enabled and encouraged.
Stór hluti gróðurs og jarðvegs á Íslandi hefur glatast í gegnum aldirnar og er framleiðni landsins víðs vegar mun minni en það hefur burði til. Til að taka á þessum vanda hafa bændur í vaxandi mæli horft til sjálfbærari landnýtingar og uppgræðslu, meðal annars í gegnum þátttöku í gæðastýrðri sauðfjárframleiðslu. Rannsókn þessari er ætlað að varpa ljósi á árangur og skilvirkni gæðastýringarinnar hvað varðar landbætur og þátttökuaðferðir útfrá upplifunum, viðhorfum og væntingum bænda. Í þessum tilgangi voru tekin eigindleg viðtöl við bændur á ákveðnu rannsóknasvæði sem síðan voru greind útfrá aðferðum grundaðrar kenningar.
Færa má rök fyrir því að landbótaaðgerðir hafi áhrif á umhverfisvitund og -hegðun bænda í einhverjum mæli. Vanta virðist þó upp á tengingu milli landnýtingarhluta gæðastýringar og annarra þátta kerfisins. Skýra mætti betur markmið landbóta og sjálfbærrar landnýtingar auk þess sem styrkveitingar ætti að tengja betur við árangur slíkra aðgerða. Samstöðu og samræmi þarf að gæta milli hagsmunaaðila, stofnana og lagaumhverfis hvað varðar forgangsröðun og aðferðir. Toppstjórnun virðist almennt ríkja innan gæðastýringarinnar þar sem bændur eru fremur álitnir hlutlaus verkfæri til að ná fram ákveðnum markmiðum fremur en uppspretta mikilvægra og gagnlegra upplýsinga og hugmynda. Því er nauðsynlegt að styrkja upplýsingaflæði og samskipti innan sem utan kerfisins og hvetja til aukins frumkvæðis og nýsköpunar ef gæðastýringin á að ná takmarki sínu á sviði sjálfbærrar landnýtingar.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Jónína_MSc_Thesis.pdf | 3.26 MB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |