„Í ritverinu fær maður fræðilegri aðstoð“ : starfendarannsókn jafningjaráðgjafa

Abstract

Ég hef starfað sem jafningjaráðgjafi í ritveri Menntavísindasviðs. Ráðgjafi er nemandi með menntun á sviði ritunar, kann að ráðleggja öðrum um skrif og fylgja faglegum vinnubrögðum. Hann er nemandi sem glímir við vandmál í ritun, miðlar af reynslu sinni og brúar bil á milli kennara og nemenda. Samkvæmt markmiðum ritvers snýst starf ráðgjafans ekki aðeins um að bæta verkefnin, heldur að styrkja höfunda til sjálfshjálpar. Ég taldi mig ekki ná nægilega góðum árangri að þessu leyti og spurði: Hvernig get ég aðstoðað þá sem koma í ritverið sem best og gert að betri höfundum?Rannsóknin er starfendarannsókn sem beinist að starfi mínu sem jafningjaráðgjafi, sérstaklega gagnvart fullorðnum iðnmeisturum í kennsluréttindanámi. Ég hélt dagbók um vinnu mína í ritverinu og tók hálfopin viðtöl við fjóra meistara sem komu reglulega þangað.Grunnstef í rannsókninni eru kenningar Roz Ivanič um samsemd höfundar og áhrif lífssögunnar á ritun og starf. Framandleiki í nýju umhverfi virðist hindra nemendur í fræðilegum skrifum og fyllti þá ranghugmyndum um kröfur sem gerðar eru til verkefna í náminu. Hliðstæður í eigin samsemd og lífssögu hjálpuðu mér að nálgast þetta fólk og ég fann að ég gat notað eigin lífssögu á jákvæðan hátt til að byggja upp sjálfstraust í glímu við verkefnin í náminu. Þegar þetta tókst fannst mér vinna mín þjóna betur markmiðum ritvers. Viðmælendum mínum fannst gott að koma í ritverið, þeir töldu sig hafa lært af ráðgjöfinni og gátu nýtt sér hana í fleiri verkefnum. Lífsreynsla hafði áhrif á höfundana, val þeirra á viðfangsefnum í verkefnum og þeir skrifuðu út frá því sem þeir þekktu og stóð þeim nærri. Niðurstöðurnar mínar eru í samræmi við kenningar Ivanič um áhrif samsemdar og lífssögu höfundar á ritun hans. Mikilvægt er fyrir ritunarráðgjafa og aðra sem leiðbeina um ritun, að viðurkenna þessi áhrif og vinna með þau á jákvæðan hátt.