Þögn í skipulagsheildum: Tækni, mótsagnir og merkingar

Abstract

Þögn í skipulagsheildum (e. organizational silence) hefur á undanförnum árum fengið æ meiri athygli rannsakenda á sviði stjórnunar og skipulagsheilda. Þögnin er þá skilin, bæði bókstaflega og sem myndhverfing, sem lamandi ástand eða andstæða samskipta og eðlilegs upplýsingastreymis. Á sama tíma er trúnaður um starfsemina og þögn um samskipti innan skipulagsheildarinnar grundvöllur þess trausts sem æskilegt er að ríki meðal aðila. Í greininni er staða fræðilegrar umræðu um þögn í skipulagsheildum sett í samhengi við mótsagnakennda merkingu þagnarinnar í ólíku samhengi en jafnframt gerð grein fyrir fyrstu niðurstöðum úr rannsókn á þremur skipulagsheildum sem nota þögn á skapandi hátt í starfsemi sinni. Tekin voru viðtöl við fjóra einstaklinga í þremur mismunandi skipulagsheildum sem fást við beitingu þagnar á mismunandi hátt. Tilgangur rannsóknarinnar er að opna upp spurningar varðandi þögn í skipulagsheildum en það efni hefur haft á sér nokkuð einsleitan blæ í þeim kenningum sem mest hefur borið á.