Einkenni kvíða, þunglyndis og áfallastreituröskunar meðal barna sem hlutu meðferð í Barnahúsi

Abstract

Markmið rannsóknarinnar var að kanna tíðni þunglyndis, kvíða og áfallastreituröskunar meðal þjónustuþega Barnahúss. Einnig var kannað hvort börn væru líklegri til að fá þunglyndi, kvíða eða áfallastreituröskun í kjölfar kynferðisofbeldis ef vissir áhættuþættir væru til staðar. Þeir áhættuþættir sem voru kannaðir voru tengsl við gerenda, alvarleikastig brots, aldur, kyn, tími og tímalengd brota. Einnig var kannað hvort ofantaldar raskanir hefðu áhrif á fjölda meðferðarviðtala. Þátttakendur voru 550 börn á aldrinum sjö til 18 ára sem hlutu meðferð í Barnahúsi í kjölfar kynferðisofbeldis á árunum 2007 til 2013. Upplýsingar um niðurstöður sjálfsmatslista voru fengnar úr lokaskýrslum mála í Barnahúsi og upplýsingar um áhættuþætti voru fengnar úr ópersónugreinanlegum gagnagrunni um öll mál sem komið hafa í Barnahús. Helstu niðurstöður voru að 8,3% þátttakenda náði greiningarskilmerkjum áfallastreituröskunar, 29,6% voru yfir klínískum mörkum á sjálfsmatskvörðum sem mátu kvíða og 32% voru yfir klínískum mörkum á sjálfsmatskvörðum sem mátu þunglyndi. Börn sem urðu fyrir alvarlegri brotum, urðu fyrir brotum oftar en tíu sinnum eða brotum sem stóð yfir í einn til sex mánuði voru líklegri til að greinast með áfallastreituröskun. Eldri börn og stúlkur voru líklegri til að vera yfir klínískum mörkum á sjálfsmatslistum sem mátu einkenni kvíða og þunglyndis. Börn sem brotið var á tíu sinnum eða oftar og börn sem brotið var á í eitt ár eða lengur voru líklegri til að vera yfir klínískum mörkum á listum sem mátu kvíða. Meðalfjöldi meðferðarviðtala var um 9 viðtöl en viðtalsfjöldi hækkaði ef barn náði greiningarskilmerkjum áfallastreituröskunar eða var yfir klínískum mörkum á listum sem mátu kvíða eða þunglyndi.

The goal of this study was to examine the prevalence of depression, anxiety and post-traumatic stress disorder (PTSD) among children who received treatment at the Icelandic Children’s House after sexual abuse. It was also examined whether certain risk factors increased the likelihood of developing anxiety, depression or PTSD after sexual abuse and if having those disorders had an effect on the number of treatment session a child received. Participants were 550 children between the ages of 7 and 18 who were treated in Children’s House between 2007 and 2013. The main findings were that 8,3% of participants met diagnostic criteria for PTSD, 29,6% had clinically significant symptoms of anxiety and 32% clinically significant symptoms of depression. Children who suffered more serious abuse, were abused 10 times or more often or abused for 1 to 6 months were more likely to be diagnosed with PTSD. Older children and female participants were more likely to have anxiety or depression. Children who were abused 10 times or more often or abused for over 1 year were more likely to have anxiety. The mean number of therapy sessions was 9 interviews but the number of sessions grew significantly if the child had PTSD, anxiety or depression.