The interplay between perceived social support, posttraumatic stress symptoms, and substance use in a trauma-exposed sample

Abstract

It is well known that individuals with posttraumatic stress disorder (PTSD) often turn to addictive substances, such as alcohol and nicotine, in an attempt to relieve their symptoms. However, little is known about the precise effects of perceived social support on this association. In the present study, the interplay between perceived social support, PTSD, and substance use will be examined in a sample of adults with a history of trauma. Data were collected by self-assessment questionnaires from January until June in 2011. Participants were 490, aged 18 to 90 years. Results indicated that perceived social support following trauma was significantly associated with less likelihood of meeting criteria for PTSD symptoms (PDS score > 14). In addition, PTSD symptoms predicted daily smoking as well as having sought treatment because of substance abuse at some point. However, contrary to predictions, perceived social support did neither predict alcohol use or daily smoking. Furthermore, the moderating effect of perceived social support on the relationship between PTSD symptoms and substance use yielded non-significant results for all substance related variables. These results suggest that perceived social support is especially important in the aftermath of trauma to reduce the risk of PTSD symptoms. In addition, PTSD symptoms may increase the likelihood of substance use in trauma-exposed individuals.Keywords: posttraumatic stress disorder, addictive substances, substance abuse treatment, perceived social support

Það er vel þekkt að einstaklingar með áfallastreituröskun (ÁSR) leiti í ávanabindandi efni, líkt og áfengi eða sígarettur, til þess að vinna bug á einkennum sínum. Það er hins vegar lítið vitað um hvaða áhrif félagslegur stuðningur hefur á þetta samband. Markmið rannsóknarinnar var að kanna samspilið á milli félagslegs stuðnings, ÁSR einkenna og notkun ávanabindandi efna meðal einstaklinga sem höfðu sögu um áfall. Spurningalistar voru sendir í pósti og stóð gagnaöflun yfir frá janúar til lok júní 2011. Þátttakendur voru 490 einstaklingar á aldrinum 18 til 90 ára. Niðurstöður sýndu að einstaklingar sem fundu fyrir félagslegum stuðningi í kjölfar áfalls voru ólíklegri til þess að mæta greiningu á einkennum ÁSR samanborið við þá sem engan stuðning fengu. Þar að auki voru ÁSR einkenni forspársþáttur fyrir daglegum reykingum ásamt því að hafa farið í meðferð vegna vímuefnavanda. Hins vegar fannst ekkert samband á milli félagslegs stuðnings við daglegar reykingar né áfengisnotkun. Þar að auki var ekki marktæk samvirkni milli einkenna ÁSR og félagslegs stuðnings. Niðurstöður rannsóknarinnar benda til þess að félagslegur stuðningur í kjölfar áfalls sé sérstaklega mikilvægur til þess að minnka líkur á þróun ÁSR. Þar að auki getur ÁSR aukið líkur á að einstaklingar leiti í ávanabinandi efni í kjölfar áfalls. Lykilhugtök: áfallastreituröskun, ávanabindandi efni, vímuefnameðferð, félagslegur stuðningur