Posttraumatic growth amongst community volunteers in Indonesia following the Yogyakarta earthquake in 2006

Abstract

Volunteering in critical situations can involve great distress, which can result in detrimental outcomes, such as posttraumatic stress disorder (PTSD). Research has also shown that traumatic experience can result in positive outcomes like posttraumatic growth (PTG) which is expressed among other things as more appreciation for life and greater personal strength. The objective of the present research was to examine the relationship between posttraumatic growth and posttraumatic stress amongst 506 volunteers who participated in helping procedures in Yogyakarta, Indonesia in 2006 following a large-scale earthquake. Posttraumatic stress and growth were assessed six months and 12 months after the earthquake. Results showed that participants who reported more posttraumatic growth at the 6 months assessment exhibited more posttraumatic stress symptoms at 12 months. These findings suggest that posttraumatic growth can be a coping mechanism in the form of denial and/or an illusion shortly after a traumatic event.Keywords: posttraumatic growth, posttraumatic stress disorder, coping, illusion, denial, volunteering, disaster settings

Að vinna sjálfboðaliðastörf í erfiðum aðstæðum getur falið í sér mikla streitu sem hefur neikvæðar afleiðingar eins og áfallastreituröskun. Rannsóknir hafa einnig sýnt að þegar einstaklingur lendir í áfalli getur það leitt til jákvæðra afleiðinga eins og áfallaþroska (e. posttraumatic growth) sem lýsir sér meðal annars í því að einstaklingur nýtur lífsins betur og fær aukinn persónulegan styrk. Markmið þessarar rannsóknar var að skoða sambandið á milli áfallaþroska og áfallastreituröskunar meðal 506 sjálfboðaliða sem störfuðu sem sjálfboðaliðar í Yogyakarta í Indonesíu eftir jarðskjálfta sem varð þar árið 2006. Niðurstöður leiddu í ljós að einstaklingar sem sýndu fram á meiri þroska sex mánuðum eftir jarðskjálftana sýndu meiri einkenni áfallastreituröskunar 12 mánuðum eftir jarðskjálftann. Þessar niðurstöður benda til þess að áfallaþroski geti verið eins konar bjargráð til að vinna úr streitueinkennum, nokkurs konar afneitun eða óraunveruleika tenging stuttu í kjölfar áfalls.