Schizophrenia, cognition and aging : mapping cognitive deficits and the relationship between test performance and aging

Abstract

The aim of this study was to map the cognitive deficits of Icelandic individuals with schizophrenia as well as to examine the age related changes of those deficits using 10 neuropsychological tests. The literature suggests that individuals with schizophrenia show considerable cognitive deficits that severely affect their daily lives and that these deficits become more serious with age. The first hypothesis was that individuals with schizophrenia perform considerably worse than healthy individuals on neuropsychological tests. The study’s findings indicated that individuals with schizophrenia generally performed significantly worse on all 10 tests and therefore this hypothesis was supported. The second hypothesis was that individuals with schizophrenia show the same age-related pattern of cognitive decline as healthy individuals. On most neuropsychological tests both groups followed the same age related trajectory but some tests showed findings suggestive of a steep decline early in life and then stability in later life for individuals with schizophrenia when compared to healthy individuals. Therefore the second hypothesis was partially supported. In conclusion, participants with schizophrenia had considerable cognitive deficits compared to healthy individuals and while the findings are not conclusive, the two groups seemed to follow a similar trajectory of cognitive aging.

Markmið rannsóknarinnar var að kortleggja hugræna skerðingu íslenskra einstaklinga með geðklofa auk þess að kanna þróun þessarar skerðingar með aldri. Þetta var gert með því að meta hugræna getu þátttakenda með 10 taugasálfræðilegum prófum. Fyrri rannsóknir benda til þess að einstaklingar með geðklofa sýni teljanlega hugræna skerðingu í samanburði við heilbrigða einstaklinga sem hefur veruleg áhrif á þeirra daglega líf. Auk þess benda rannsóknir til þess að þessi hugræna skerðing versni eftir því sem einstaklingar eldast. Fyrsta tilgátan var að einstaklingar með geðklofa standi sig mun verr en heilbrigðir einstaklingar á taugasálfræðilegum prófum. Niðurstöður rannsóknarinnar studdu þá tilgátu því þessir einstaklingar stóðu sig almennt mun verr á öllum 10 prófunum sem notuð voru í rannsókninni til þess að meta hugræna getu. Önnur tilgátan var að einstaklingar með geðklofa sýni sömu þróun og heilbrigðir einstaklingar í samhengi við hvernig hugræn geta breytist með aldri. Á flestum prófunum virtust báðir hópar fylgja sama ferli en á nokkrum virtist frammistaða sjúklinganna vera stöðugri seinna á lífsleiðinni og því var tilgátan studd að hluta til. Niðurstöðurnar gefa til kynna að eintaklingar með geðklofa þjáist af verulegri hugrænni skerðingu en að líklegast þróist skerðing hugrænnar getu á svipaðan hátt og hjá heilbrigðum einstaklingum með aldri.