„Eins og móðir huggar son sinn, eins mun ég hugga yður.”

Abstract

Þessi ritgerð fjallar um hlutskipti barna í Gamla testamentinu. Stuðst er við þrjú veigamikil rit þess, þ.e. 5. Mósebók, Jesajaritið og Orðskviðina. Fjallað er um uppeldi og kennslu barna á þeim tímum ásamt því hvernig Guð birtist okkur sem tilfinningalegur leiðbeinandi. 5. Mósebók er helsta heimildin um kennslu barna. Í Jesajaritinu kemur vel fram hvernig barist er fyrir þeim sem minna mega sín, t.d. munaðarleysingjum. Þar er líka að finna fallegt myndmál um hið nána samband móður og barns. Í Orðskviðunum kemur m.a. fram hvernig aga er beitt í uppeldi, af ást en ekki illsku. Ritgerðin sýnir þannig margbreytilegar myndir sem birtast okkur af börnunum og hlutskipti þeirra í Gamla testamentinu. Í lok er greint frá því hvernig umfjöllun hinna fornu rita Gamla testamentisins, frá því u.þ.b. 500 árum f.o.t., kemur um margt heim og saman við uppvöxt barna okkar nú á dögum með hjálp bókarinnar Árin sem enginn man eftir Sæunni Kjartansdóttur.