Túlkun ákvæða vátryggingarsamninga á grundvelli andskýringarreglunnar: Um dóm Hæstaréttar frá 2. maí 2013 í máli nr. 702/2012

Abstract

Í ritgerðinni er fjallað um túlkun ákvæða vátryggingarsamninga á grundvelli andskýringarreglunnar og hvernig slík ákvæði eru túlkuð komi upp vafi um merkingu þeirra. Einhliða skilmálar eru algengastir þegar kemur að vátryggingarsamnignum en tvíhliða skilmálar þekkjast almennt ekki í slíkum samningnum nema í örfáum tilvikum. Fjallað er um einhliða skilmála, hvaða áhrif þeir hafa á samningsfrelsið og kosti og galla slíkra skilmála. Einnig er vikið stuttlega að túlkunar- og skýringarreglu 36. gr. b. laga nr. 7/1936. Fjallað er almennt um vátryggingarsamninga og nokkur atriði tengd réttarsambandi vátryggingartaka og vátryggingarfélags. Fjallað er almennt um andskýringarregluna, hvernig hún kemur fyrir í vátryggingarétti, rök með og á móti reglunni og að lokum hvaða þýðingu hún hafði í dómi Hæstaréttar frá 2. maí 2013 í máli nr. 702/2012.