Hugtakið meðvirkni í klínískum tilgangi : er hægt að nota hugtakið meðvirkni í klínískum tilgangi?

Abstract

Upphaflega var hugtakið meðvirkni notað um aðstandendur fíkla en í dag er það notað í mun víðtækari merkingu. Ekki ríkir samstaða um hvernig eigi að flokka meðvirkni sem er, eftir því við hvern er rætt ýmist sjúkdómur, fíkn, fjölskylduvandamál eða lærð hegðun. Einnig eru lýsingar á grunneinkennum meðvirkni breytileg milli fræðimanna og má þar nefna afneitun, skortur á tilfinningalegri tjáningu, lítil sjálfsvirðing, stjórnsemi, skömm, reiði, vonleysi og raunveruleikaflótti. Meðvirkni hefur ekki verið tekin inn í DSM eða ICD en þó eru stofnanir og samtök sem eru með sértæk úrræði við meðvirkni og má þar nefna Al-Anon, CoDA og Lausnin fjölskyldumiðstöð. Einstaklingar virðast oft fá einhvern bata á vanlíðan sinni hjá þessum samtökum en ástæðan á bak við batann er að einhverju leiti dulin. Gæti verið að ástæðan sé trú, fylgispekt, kraftur þess að vera í hóp eða að finna að maður er ekki einn um þessa líðan? Eða eru þessi samtök búin að finna lausn við ástandinu þrátt fyrir fjölbreytt og ólík viðmið? Klínískar leiðbeiningar eiga að vera þannig úr garði gerðar að þær auðveldi greiningu og meðferð við kvilla, en það vekur spurningar hvort það sé mögulegt að meðhöndla ástand sómasamlega þegar það er túlkað á eins fjölbreyttan og víðan hátt eins og raunin er með meðvirkni. Getur klínísk- vinna og leiðbeiningar verið byggðar á geðþóttaákvörðun hvers fagaðila fyrir sig, sem eru sniðnar að þeim hugmyndum sem að sá einstaklingur hefur um meðvirkni? Ef svo er raunin hvers vegna er þá verið að eyða bæði peningum, tíma og vinnu í flokkunarkerfi eins og DSM og ICD? Gífurlegir hagsmunir eru í húfi bæði fyrir einstaklinga, samfélagið og sértæku úrræðin ef verið er að greina ástand einstaklings sem frávik sem þarfnast meðhöndlunar, sem eru ef til vill eðlilegar mannlegar tilfinningalegar sveiflur á æviskeiðinu. Eftir rannsóknarvinnu ritgerðarinnar er það mat höfundar að hugtakið meðvirkni uppfylli ekki þau skilyrði sem þarf til að teljast nothæft til klínískrar vinnu.

Originally the concept codependency was used about relatives of addicted person but to day it´s used in much extencive way. There is no consensus present about how to classify codependency and it depends on who you talk to how it is interpreted, it can be disease, addiction, family problem or learn behavior as an example. Prime symptoms of codependencyare also very changeable between scholars and to mention few they are said to be denial, lack of emotional expression, little selfesteem, dictatorship, anger, shame, hopelessness and attempts to escape from reality. Codependency has not been included in DSM or ICD but never the less there are institutions wich are abstract solution for codependency, for example Al-Anon, CoDA and Solution familycenter (Lausnin fjölskyldumiðstöð). It seems like person often get some healing from their misery in these institutions but why is in some way unknown. The answer could lay on their faith, conformity, the power of being in a group or to find that you are not alone with these feelings. On the other hand could it be that those institutions have found the solution for this condition despite of varied and different norms? Clinical instructions are suppose to be a helping tool to make it easier to analyze and find treatment for ailment, therefore it is questionable to treat condition like codependency that has been interpreted in such a wide and changeable ways. Can clinical- work and instructions be based on arbitrary decision or personal whim from each specialist which are shaped to their idea about codependency? If that is the case why are we spending money, time and work to make system like DSM and ICD? It is in enormous interests for individual, society and the abstract soulutions if people are being analysed as exeption that need treatment, when maybe it is normal human emotional variation in their life span. After the research work from this essay it is the authors valuation that theconcept codependency is not fulfilling the precondition you need to count as useable in clinical work.