Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: https://hdl.handle.net/1946/2878
Tilgangur: Markmið rannsóknarinnar var að kanna áhrif þreytu á rafvirkni vöðva og hreyfiferla í hnébeygju
milli þriggja hópa einstaklinga sem voru misjafnlega vel þjálfaðir í æfingunni. Aðferðir:
Þátttakendur framkvæmdu hnébeygjur með 80% af hámarksþyngd að uppgjöf. Vöðvarafrit
var skráð frá 10 vöðvum í neðri útlim og bol sem notaðir eru í hnébeygjunni. Einnig voru
breytingar á liðferlum skoðaðar með tveimur myndavélum. Niðurstöður: Frávikum frá
eðlilegum liðferlum fjölgaði við þreytu fyrir alla hópana. Vegalengdin sem stöngin
ferðaðist jókst marktækt milli fyrstu og síðustu endurtekningar í 80% setti og auk þess
hægðist á lyftingarmönnum við þreytu. Mestu breytingar á vöðvarafriti við þreytu urðu á
hámarksorku en flestir mældir vöðvar sýndu marktæka aukningu þar á uppleið. Ályktun:
Talsverðar breytingar verða á liðferlum við þreytu og gæti verið varhugavert að æfa að
uppgjöf. Niðurstöður benda til að með hnébeygju sé hægt að ná þjálfunaráhrifum á flesta
mælda vöðva, sérstaklega stærsta þjóvöðva og miðlægan víðfaðmavöðva.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
beygju_fixed.pdf | 833.71 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |