Please use this identifier to cite or link to this item: https://hdl.handle.net/1946/29172
Ritgerðin fjallar um helstu refsihækkunar og refsilækkunarástæður vegna brota á manndrápsákvæði 211. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Höfundur leitast eftir að komst að því hvaða hækkunar- og lækkunarsjónarmiðum Hæstiréttur beitir helst þegar um brot gegn manndrápsákvæði hgl er að ræða. Þær hækkunarheimildir sem eru krufnar eru 71. gr. 72. gr., 73. gr., 2. mgr. 77.gr. og lækkunarheimildirnar eru 2. mgr. 20. gr., 2. mgr. 22. gr., 74. gr. og 75. gr. almennra hegningarlaga. Í því samhengi er farið yfir dóma og niðurstöður Hæstaréttar og skoðað hvers vegna í sumum tilfellum vægari refsingu en 16 ára fangelsi er beytt og í öðrum tilfellum farið yfir refsiramma ákvæðisins. Í einu tilfelli hefur Hæstiréttur komist að þeirri niðurstöðu að beita vægari refsingu fyrir manndráp en segir til um í ákvæðinu, en þær ástæður verða einnig reifaðar í ritgerðinni. Að því sögðu munu 79. gr. og 34. gr. hgl einnig verða teknar til skoðunar í ritgerðinni.