Meira en bara besti vinur mannsins? Hversu nánir mega menn verða dýrum og hvar grípa menningarleg tabú þar inn í?

Abstract

Ritgerðin fjallar um hvernig sambönd manna og dýra geta verið eins ólík og þau eru mörg. Maðurinn hefur lifað samhliða dýrum í þúsundir ára og virðast sambönd manna og dýra frekar vera að styrkjast með tímanum og algengt er að fólk eigi gæludýr. Til dæmis er talið að gæludýr í Bandaríkjunum séu jafnmörg og fullorðið fólk í landinu. Maðurinn hefur alla tíð nýtt dýr til ýmissa hluta; til manneldis og sem vinnudýr. Í augum manna eru dýr allt frá því að vera veraldlega yfir í að vera heilög og í hlutverki lífsförunauta. Lögð verður áhersla á að skoða kynferðisleg sambönd milli manna og dýra og þeirra einstaklinga sem upplifa sig sem dýrkynhneigða (e. zoophilia). Umræðan um kynlíf manna og dýra er eitt sterkasta tabúið á Vesturlöndum í dag og vekur upp óhug hjá mörgum. Skoðað verður hvernig háskólasamfélagið hefur rannsakað þetta viðfangsefni og hvernig viðhorf samfélagsins eru í garð þeirra sem hafa þessa kynlöngun. Þeir einstaklingar sem teljast dýrkynhneigðir hafa lengi vel litið á sig sem útskúfaða úr sínu veraldlega samfélagi. Þeir hafa annað hvort einangrað sig eða leitað á mið internetsins, þar sem þeir hafa fundið stuðning hjá fólki með sams konar kenndir, fólki sem getur miðlað af reynslu sinni og upplifun. Þá verður velt upp spurningunni um hvort skoða megi betur tilfinningalega hlið dýranna, þar sem rannsóknir hafa sýnt fram á að mæling á framleiðslu oxítósins-sameinda getur mögulega sýnt fram á tilfinningar dýra í garð þeirra sem hneigjast til þeirra. Rannsóknir af þessu tagi gætu þar af leiðandi sýnt fram á hvort dýrin geti í raun gefið samþykki til kynlífs með manneskju og hvort þau geti í raun orðið ástfangin af dýri af annarri tegund.