Vitamin D Status in Critically Ill Patients

Abstract

Introduction:Vitamin D is important for maintaining musculoskeletal health. Vitamin D deficiency can cause osteomalacia and increase the risk for muscle weakness, falls and fractures. Recent studies have revealed that vitamin D deficiency is associated with many chronic diseases like cardiovascular diseases, cancers and more. Vitamin D deficiency is common in Iceland. Critically ill patients at southern latitudes have been shown to have low vitamin D levels that were associated with prolonged hospital stay. To our knowledge no studies have been conducted on vitamin D status amongst critically ill patients at high northern latitudes. The aims of the study were to characterize the vitamin D status of the critically ill patients in Reykjavík, Iceland, to evaluate the extent of vitamin D deficiency and its effect on hospital stay and mortality of these critically ill patients.Methods:This was a prospective observational study on 122 patients admitted to Landspitali – The National University Hospital of Iceland (LUH) intensive care unit (ICU) during the years 2014-2015. Serum vitamin D (25(OH)D) was measured in all patients on two occasions (first and second day). The prevalence of vitamin D deficiency and its effect on hospital stay and mortality was calculated.Results:11/122 (9%) patients had serum vitamin D values > 75 nmol/L which is recommended for good health. 84/122 (69%) had serum vitamin D values < 50 nmol/L which is defined as vitamin D deficiency and 52/122 (43%) of these patients had serum vitamin D values < 25 nmol/L which is defined as severe vitamin D deficiency. The average serum vitamin D value in the first measurement was 40.9 nmol/L and 38.1 nmol/L in the second measurement (average difference 2.8 nmol/L). 46/122 (38%) patients stayed longer than four days in the ICU. 23/52 (43%) patients with serum vitamin D values < 25 nmol/L stayed longer than four days in the ICU compared with 23/70 (19%) patients with higher values (p = 0.196). 90-day mortality in the study group was 31/122 (25%). For patients with serum vitamin D values < 25 nmol/L it was 14/50 (27%) compared with 17/72 (24%) for patients with higher values (p = 0.741).Conclusion:Vitamin D deficiency was common in the critically ill patients at Landspitali – the National University Hospital of Iceland. Almost half of the ICU patients had serum vitamin D values defined as severe vitamin D deficiency which is associated with osteomalacia. A statistically significant difference was not observed when comparing hospital stay and mortality for patients with severe vitamin D deficiency with patients with higher serum vitamin D values but patients with severe vitamin D deficiency might have trend towards longer ICU stay. There was no difference in the average of the first serum vitamin D concentration and the second concentration suggesting that a single spot test of vitamin D is sufficient to get a broad idea about the vitamin D status in critically ill patients. The results of the study warrant further studies on the role of vitamin D in the critically ill and possible effects of vitamin D supplementation on hospital stay and outcome.

Bakgrunnur:D-vítamín er nauðsynlegt til viðhalds góðrar stoðkerfisheilsu. D-vítamínskortur getur valdið beinkröm og aukið hættu á vöðvaslappleika, byltum og beinbrotum. Undanfarin ár hefur þekking á D-vítamínbúskap aukist og D-vítamínskortur einnig verið tengdur við aukna hættu á hjarta- og æðasjúkdómum, krabbameinum og fleiri sjúkdómum. D-vítamínskortur er algengur á Íslandi þótt hefð sé fyrir því hjá Íslendingum að taka D-vítamín í formi bætiefna. Rannsóknir í suðlægum löndum hafa sýnt lág D-vítamíngildi í blóði gjörgæslusjúklinga og tengt D-vítamínskort við meðal annars lengri spítalalegu. Rannsóknir á D-vítamínbúskap gjörgæslusjúklinga á norðurslóðum hefur vantað. Markmið rannsóknarinnar voru að kanna D-vítamínbúskap bráðveikra sjúklinga á gjörgæslu Landspítala í Reykjavík, Íslandi, að meta umfang D-vítamínskorts hjá gjörgæslusjúklingum og kanna hvort D-vítamínskortur hefði áhrif á spítalalegu og dánartíðni þessara sjúklinga.Efni og aðferðir:Rannsóknin var framsýn athugunarrannsókn á 122 sjúklingum sem lögðust inn á gjörgæslu Landspítala árin 2014-2015. D-vítamín (25(OH)D) í sermi var mælt hjá öllum sjúklingum í tvígang (á fyrsta og öðrum degi legu). Algengi D-vítamínskorts og áhrif hans á spítalalegu og dánartíðni voru könnuð.Niðurstöður:11/122 (9%) sjúklinga mældust með D-vítamíngildi > 75 nmól/L sem mælt er með til viðhalds góðrar heilsu. 84/122 (69%) höfðu D-vítamíngildi < 50 nmól/L sem er skilgreint sem D-vítamínskortur og þar af höfðu 52/122 (43%) gildi < 25 nmól/L sem er skilgreint sem alvarlegur D-vítamínskortur. Meðaltal fyrstu D-vítamínmælingar var 40,9 nmól/L og meðaltal annarrar mælingar var 38,1 nmól/L (meðalmunur 2,8 nmól/L). 46/122 (38%) sjúklinga dvöldu lengur en fjóra daga á gjörgæslu. 23/52 (43%) sjúklinga með D-vítamíngildi < 25 nmól/L dvöldu lengur en fjóra daga á gjörgæslu borið saman við 23/70 (19%) sjúklinga með hærri gildi (p = 0,196). 90-daga dánartíðni í sjúklingahópnum var 31/122 (25%), 14/50 (27%) hjá sjúklingum með D-vítamíngildi < 25 nmól/L borið saman við 17/72 (24%) hjá sjúklingum með hærri gildi (p = 0,741).Ályktun:D-vítamínskortur reyndist vera algengur hjá bráðveikum sjúklingum á Landspítala. Næstum helmingur gjörgæslusjúklinga höfðu D-vítamíngildi sem samræmast alvarlegum D-vítamínskorti sem hefur í för með sér aukna hættu á beinkröm. Ekki var tölfræðilega marktækur munur á legulengd eða dánartíðni sjúklinga með alvarlegan D-vítamínskort borið saman sjúklinga með hærri D-vítamíngildi en sjúklingar sem mælast með alvarlegan D-vítamínskort gætu haft tilhneigingu til lengri gjörgæslulegu. Ekki var munur á meðaltali fyrstu og annarrar mælingar D-vítamíns hjá sjúklingahópnum. Ástæða er til þess að kanna D-vítamínbúskap gjörgæslusjúklinga nánar og hvort D-vítamíngjöf geti bætt spítalalegu og horfur þessa sjúklingahóps.