Deception in decision making: Cognitive reflection as a predictor for the Ultimatum Game.

Abstract

In the Ultimatum Game, the proposer decides how to split a certain amount of money between him/herself and the responder. The responder must decide whether to agree to the split or reject it, in which case both players receive nothing. Using cognitive reflection as a measure, Calvillo and Burgeno (2015) examined predictors of accepting unfair ultimatum offers. However, the previous study used hypothesized proposers, thereby deceiving the responders. The Ultimatum Game is vulnerable to deception and therefore the present study sought to replicate this relationship using real participants only. Out of the 94 participants playing receivers, 65 received an unfair offer of which 36 (55%) rejected. All the receiving participants completed a measure of cognitive reflection. Performance on the cognitive reflection measure was negatively correlated with acceptance of unfair offers. These results suggest that accepting unfair ultimatum offers is an automatic, intuitive behavior whereas rejecting unfair offers is a well thought out behavior. By rejecting unfair offers participants may in fact be buying a reputation of only accepting fair offers, something that could be seen as deliberately investing in the future. Keywords: The Ultimatum Game, Cognitive reflection, Deception, Decision making.

Í Ultimatum leiknum fær sendandinn ákveðið magn af peningum til þess að deila með viðtakanda. Viðtakandinn veður að velja hvort hann samþykki eða hafni tilboði sendanda. Ef viðtakandinn ákveður að hafna tilboðinu fær hvorugur þátttakandi pening. Ef tilboðið er hins vegar samþykkt þá stendur skiptingin óbreytt. Calvillo og Burgeno (2015) notuðu hugrænaendurspeglun (e. cognitive reflection) þátttakenda sem spágildi fyrir ákvarðanartöku í Ultimatum leiknum. Hins vegar studdist fyrri rannsókn við tilbúna þátttakendur í hlutverki sendanda og þar af leiðandi voru viðtakendur blekktir. Þar sem Ultimatum leikurinn er viðkvæmur gagnvartblekkingu endurtóku höfundar þessara rannsóknar leikinn með eingöngu alvöru þátttakendum.Af þeim 94 viðtakendum sem spiluðu leikinn fengu 65 þátttakendur ósanngjörn tilboð og af þeim höfunuðu 36 (55%) tilboðinu. Allir þátttakendur sem gegndu hlutverki viðtakenda svöruðu spurningarlista sem mældi hugræna endurspeglun. Niðurstöður sýndu að hugræn endurspeglunhafði neikvæða fylgni við það að samþykkja ósanngjörn tilboð. Hægt væri að draga ályktun út frá þessum niðurstöðum að samþykki ósanngjarnra tilboða sé illa ígrunduð hegðun á meðan höfnun ósanngjarnra tilboða sé vel ígrunduð hegðun. Með því að hafna ósanngjörnum tilboðum gætu þátttakendur verið að kaupa sér ákveðið orðspor um að samþykkja bara sanngjörn tilboð.