Amicos non ficta

Abstract

„Það er ekki hægt að kenna tilfinninganæmni öðruvísi en að mynda umhverfi þar sem maður getur talað um tilfinningar – og berskjaldað sig. Þá geta aðrir í kringum mann gert það líka.“ – 15 ára strákur í Hagaskóla.Strákar geta átt erfitt með að þekkja og tjá tilfinningar sínar. Í starfi mínu í félagsmiðstöð hófst samstarf við stráka þar sem við vinnum saman að hönnun og listum – og myndum um leið samræðuvettvang. Sköpun opnar fyrir munnlega tjáningu og tjáningu í verki. Strákar sýna gjarnan óöryggi í aðstæðum þar sem þeir eiga að sýna næmni. Einnig bregðast þeir gjarnan illa við þegar rætt er um aðrar tilfinningar en reiði og gleði. En hvaða tilfinningar dvelja þar á milli?