Nýgengi bráðra meiðsla í hnefaleikum á Íslandi: Framskyggn hóparannsókn með spurningalista

Abstract

Markmið þessarar rannsóknar var að kanna meiðslatíðni, tegund, staðsetningu og áhættuþætti bráðra meiðsla á æfingu og í bardaga hjá áhuga- og atvinnuiðkendum í hnefaleikum á Íslandi. Slík rannsókn hefur ekki verið gerð hérlendis og lítið er til af erlendum rannsóknum á þessu efni.Framkyggn hóparannsókn með 9 mánaða eftirfylgni var framkvæmd árið 2017-2018. Sjötíu og fjórir hnefaleikaiðkendur af báðum kynjum, 18 ára og eldri úr öllum 7 hnefaleikafélögum Íslands tóku þátt. Í upphafi rannsóknar fylltu þátttakendur út spurningalista um fyrri meiðsli tengd hnefaleikaiðkun og voru metnir með SCAT3 heilaáverkamælitæki. Upplýsingum um ástundun iðkenda á æfingum og öll meiðsli sem þátttakendur hlutu sem orsökuðu fjarveru frá æfingu eða keppni var aflað með smáskilaboðum og símtölum á tveggja vikna fresti. Rannsakandi mætti á öll hnefaleikamót sem haldin voru á Íslandi og skráði niður útkomu bardaga sem þátttakendur kepptu í.Niðurstöður voru þær helstar að 48 meiðsli hlutust yfir rannsóknartímabilið, 40 á æfingum og 8 í bardaga. Flest meiðsli voru á höfuð, háls eða andlit (41,7%) en þar á eftir voru meiðsli á efri útlimi (33,3%). Heilahristingur var algengasta tegund meiðsla (29,2%) en á eftir fylgdi vöðvatognun (18,4%). Heildar meiðslatíðni mældist 79,4 meiðsli á 100 iðkendur. Enginn af þeim hugsanlegu áhættuþáttum sem skoðaðir voru mældist marktækur en marktækur munur fannst á meiðslatíðni milli hnefaleikafélaga (p=0,015). Í ljóst kom að einungis 3 af 14 iðkendum sem hlutu heilaáverka leituðu til heilbrigðisstarfsmanns í kjölfar áverka.Meiðslatíðni bráðra meiðsla í hnefaleikum á Íslandi er lægri en það sem fundist hefur í rannsóknum erlendis. Þrátt fyrir það mælist heilahristingur algengari hér en í öðrum rannsóknum. Frekari rannsókna er þörf á því hve alvarleg tilfelli heilahristings hljótast hjá þessum hópi íþróttafólks og mikilvægt er að koma upp forvarnaráætlunum svo draga megi úr líkum á skaða vegna þessa áverka. Á sama hátt þarf að koma á góðu samstarfi milli heilbrigðisstarfsfólks og þessa íþróttahóps og þarf heilbrigðisstarfsfólk að gæta hlutleysis þegar kemur að umönnun þessa hóps og láta ekki viðhorf sitt á íþróttinni hamla vinnu sinni með iðkendum.

The objective of this study was to determine the injury rate, pathology, location and risk factors of acute injuries during training and competition in amateur and professional boxing in Iceland. No such study has been conducted in Iceland and few studies have been conducted elsewhere.A prospective cohort study with 9 months follow up was carried out in 2017-2018. In total 74 boxers of both sexes 18 years and older from all 7 boxing clubs in Iceland participated in the study. Participants filled out a questionnaire on previous injuries during boxing training and competition and were evaluated on the SCAT3 assessment scale for concussion. Exposure at training and competition was measured and any injuries sustained during the study period were recorded via text messages and phone calls every 2 weeks. During the study period 48 injuries were sustained, 40 during training and 8 during competition. Most were to the head region (41.7%), followed by injuries to the upper extremities (33.3%). Concussion was found to be the most common pathology (29.2%) followed by muscle strain (18.8%). An overall injury rate was 79.4 injuries per 100 participants. No potential risk factors tested were found to be significant but a significant difference in injury rate was found between boxing clubs (p=0.015). Only 3 out of 14 participants saw a health practitioner after receiving a brain injury.Injury rate in boxing in Iceland is lower than what has been recorded in similar studies for amateur and professional boxing. However, concussion seems to be more common in Icelandic boxing than in similar studies abroad. Further research is needed to evaluate the severity of concussion and to ensure that optimal injury prevention strategies can be implemented. Health practitioners should take extra good care not to let their opinion on boxing affect their work with participants of this sport.