is Íslenska en English

Lokaverkefni (Bakkalár)

Listaháskóli Íslands > Sviðslistadeild / Department of Performing Arts > Lokaverkefni (BA) / Final projects (BA) >

Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/33762

Titill: 
  • < Tilli > : < Undirtilli ef við á > : rannsókn á fáránleika og óskilvirkni í listsköpun sem andkapítalískt, pólitískt afl
Námsstig: 
  • Bakkalár
Útdráttur: 
  • Í þessari ritgerð er fjallað hvernig andkapítalískar aðferðir í listsköpun geta virkað sem pólitískt afl og stuðlað þannig að samfélagslegum breytingum. Verk Ilmar Stefánsdóttur, Simone Giertz og James Leadbitter eru greind og með því sýnd dæmi um og færð rök fyrir kostum þess að nota fáránleika og óskilvirkni í pólitískum tilgangi í listsköpun. Helstu heimildir ritgerðarinnar eru verk listafólksins, viðtal höfundar við Ilmi Stefánsdóttur, Capitalist Realism: Is there no alternative? eftir Mark Fisher, greinin Artistic Strategies in Politics and Political Strategies in Art eftir Chantal Mouffe og How to Do Things with Art: The Meaning of Art's Performativity eftir Dorothea von Hantelmann. Stuðst er við skrif Fishers um þröngan ramma nútímasamfélags og byrði kapítalismans, hugleiðingar Mouffe um hvernig pólitískar aðferðir í listksöpun geti verið hentugar til þess að gagnrýna ríkjandi gildi og viðmið samfélagsins í listsköpun og kosti þess að vinna innan ríkjandi kerfa til þess að brjóta þau upp og skrif Hantelmann um list sem raunveruleika-framleiðandi fyrirbæri. Það er útfrá skilgreiningu Mouffe á common sense sem hugtökin fáránleiki og óskilvirkni eru skilgreind sem andkapítalísk hegðun. Verk listamannanna eiga það sameiginlegt að nota fáránleika og óskilvirkni í listsköpun sinni í þeim tilgangi að setja spurningarmerki við kapítalískan ramma samfélagsins og ögra heimsmynd okkar.

  • Útdráttur er á ensku

    This essay is about how anti-capitalist methods in art can work as a political force and in that way promote social change. The works of Ilmur Stefánsdóttir, Simone Giertz and James Leadbitter will be compared and analyzed and shown as an example of the benefits of using nonsense and inefficiency in political purpose in artmaking. The main sources for this essay are the works of the three artists, the authors interview with Ilmur Stefánsdóttir, Capitalist Realism: Is there no alternative? by Mark Fisher, Artistic Strategies in Politics and Political Strategies in Art, an article by Chantal Mouffe and How to Do Things with Art: The Meaning of Art's Performativity by Dorothea von Hantelmann. The ideas will be supported by Fisher's writing about the burden caused by the narrow framed capitalist society, Mouffe's writing about how political strategies in art can be a convenient way to criticize the dominant values and criteria of todays society and by Hantelmann's writing about art's reality producing dimension. The essay's definition of nonsense and inefficiency as a anti-capitalist behaviour and therefore a political force is defined from Mouffe's definition of common sense. What these artists have in common is that they use nonsense and inefficiency in their artwork to put forth critical questions about the capitalist frame of society and to challange the way we look at the world.

Samþykkt: 
  • 18.6.2019
URI: 
  • http://hdl.handle.net/1946/33762


Skrár
Skráarnafn Stærð AðgangurLýsingSkráartegund 
snæfríður-lokaritgerð.pdf3.68 MBOpinnHeildartextiPDFSkoða/Opna