The Association Between Psychological Trauma and Myocardial Infarction Among Women: A population-based study

Abstract

Background: Traumatic life events have been associated with increased risk of cardiovascular disease, one of the global leading cause of mortality and morbidity. The aim of the study was to investigate the association between number of traumatic events, trauma type, and myocardial infarction (MI) among Icelandic women, and potential modifying influence of social support and resilience. Methods: In the population-based cohort study, data was collected through a web-based questionnaire from the Icelandic SAGA (Stress-And-Gene-Analysis) cohort (N = 31,879). Trauma was assessed with The Life Event Checklist, MI was measured with the single item question “Have you ever had a myocardial infarction?”, social support was measured with Multidimensional Scale of Perceived Social Support and resilience was measured with The Connor Davidson Resilience Scale. Logistic regression was used to express odds ratios (ORs) as a measure of the associations between cumulative trauma exposure, different trauma types and MI. Results: The study included 25,245 women. 1.22% reported having had MI, 79% were exposed to more than one traumatic event, the mean trauma frequency was 3.36 (SD = 2.07). Overall, exposure to trauma increased the odd of MI by 15%, OR = 1.15 (95% CI, 1.09 to 1.22). Compared to women exposed to one trauma or less during the life course, women exposed to 4-5 traumatic events were more likely to report history of MI, OR = 1.83 (95% CI, 1.28 to 2.67), and women exposed to 6 or more traumatic events were more likely to report history of MI, OR = 2.75 (95% CI, 1.55 to 3.38). Controlling for number of traumatic events, the tested categories of types of trauma, interpersonal only, non-interpersonal only, both interpersonal and non-interpersonal, unspecified trauma, were not statistically significantly associated with MI. Resilience and social support did not appear to affect the association of cumulative trauma and MI. Conclusion: Findings indicate that cumulative trauma exposure, rather than specific trauma type, is associated with higher risk of MI. Future studies should include distinct measures on other CVD risk factors and possible mediators of the association. Assessing and monitoring cardiovascular function in trauma-exposed individuals may give some advantage to public health and enable early detection of markers for cardiovascular dysfunction.

Bakgrunnur: Áföll hafa verið tengd við aukna áhættu á hjartasjúkdómum, eina helstu orsök dauðsfalla og sjúkdómsbyrðar á heimsvísu. Markmið rannsóknarinnar var að kanna tengsl fjölda og tegund áfalla við hjartaáföll meðal íslenskra kvenna og einnig að kanna hvort að félagslegur stuðningur og seigla hafi áhrif á sambandið. Aðferð: Í lýðgrundaðri ferilrannsókn (Áfallasaga kvenna) var gögnum safnað með rafrænum spurningalista (N = 31.879). Áföll voru mæld með The Life Event Checklist, hjartaáföll voru mæld með spurningunni „Hefur þú einhvern tíma fengið hjartaáfall?“, félagslegur stuðningur var mældur með Multidimensional Scale of Perceived Social Support og seigla var mæld með The Connor Davidson Resilience Scale. Lógístísk aðhvarfsgreining þar sem stjórnað var fyrir aldri og félags- og hagfræðilegum þáttum, var notuð til að meta tengsl fjölda áfalla og tegund áfalla við hjartaáföll. Niðurstöður: Rannsóknin samanstóð af 25.245 konum. Af þeim höfðu 1,22% upplifað hjartaáfall, 79% höfðu upplifað fleiri en eitt áfall, meðal fjöldi áfalla var 3,36 (SD = 2,07). Almennt var fleira en eitt áfall tengt við aukna áhættu á hjartaáfalli, OR = 1,15 (95% CI, 1,09 til 1,22). Úsetning fyrir 4-5 og 6 eða fleiri áföllum var tengd við aukna áhættu á hjartaáfalli, OR = 1,83 (95% CI, 1,28 til 2,67) og OR = 2,75 (95% CI, 1,55 til 3,38), miðað við samanburðarhóp með minna en 1 áfall að baki. Eftir að hafa stjórnað fyrir áhrifum fjölda áfalla fundust ekki tölfræðilega marktæk tengsl milli mismunandi tegunda áfalla og hjartaáfalla. Félagslegur stuðningur og seigla höfðu ekki áhrif á tengsl fjölda áfalla við hjartaáföll. Ályktanir: Niðurstöður benda til þess að fjöldi áfalla, fremur en tegund áfalla, tengist aukinni áhættu á hjartaáföllum. Framtíðarrannsóknir ættu að innihalda nákvæmar mælingar á áhættuþáttum hjartaáfalla og mögulegum áhrifaþáttum. Að meta og fylgjast með hjartaheilsu þeirra sem hafa verið útsettir fyrir áföllum gæti haft jákvæð áhrif fyrir lýðheilsu og hjálpað til við að greina merki um hjarta- og æðasjúkdóma snemma.