Understanding Understanding-Actionism: A Theory About Understanding in Action

Abstract

What role does understanding play in the way your clothes touch your skin, the way it feels to touch the ground? What enables us to perceive these things? What are concepts and how do they get engaged in perceptual experiences? Seeing, touching, perceiving, experiencing; these are all concepts that we use to describe or think about things that we are already able to do. According to Alva Noë’s theory of experience, these things can be done (or enacted) in various ways, but the doing always requires an understanding of some form. As such, we should view such concepts as about/of actions, as opposed to what we can think of as a mere reflex of matter. They are actions, in the sense that they are something that we bring about, at least partly by thinking about, critiquing and having a concept. My aim in this paper is to provide an overview of the central themes and arguments for Alva Noë’s ‘enactive’ theory of perception, by reviewing it in the context of more traditional views of the nature of experience and the relationship between an experiencing subject and its environment. By offering a theory of how we experience making contact with the world, and how such experiences are achieved, Noë aims to contribute to the development of enactive cognitive science/neuroscience. This I believe to be a valid and desirable goal and to that end my main thrust will be towards highlighting the active role of understanding as the underlying factor of what we call experience.

Hvaða hlutverki gegnir skilningur í því hvernig við upplifum fötin snerta húðina, hvernig fæturnir snerta jörðina? Hvernig förum við að því að skynja þetta? Hvað eru hugtök og hvaða þátt eiga þau í skynrænni reynslu? Skynjun, snerting, reynsla; þetta eru hugtök sem við sjálf notum til að lýsa, kanna og gera, það sem við þegar getum. Samkvæmt kenningu Alva Noës leggjum við ávallt skilning okkar eða hæfni að mörkum þegar við skynjum, og það á marga vegu. Samkvæmt því ættum við því að álíta fyrrnefnd hugtök ná yfir athafnir eða verknaði fremur en það sem við gætum hugsað sem einber efnisleg viðbrögð við áreiti. Skynjun, snerting og reynsla eru verknaðir sem náð er fram, að minnsta kosti að hluta til, við það að um þá sé hugsað, þ.e.a.s. að hugtökum sé beitt á einhvern hátt. Í þessari ritgerð er gert grein fyrir meginkenningu Alva Noës, meðal annars með því að skoða hana í samhengi við hefðbundnari nálganir í heimspeki til skynjunar og reynslu og sambands okkar við heiminn. Með því að setja fram kenningu um hvernig við í raun skynjum samband okkar við heiminn hyggst Noë leggja sitt af mörkum við mótun þess sem fræðimenn hafa kallað enactive cognitive neuroscience. Þetta tel ég vera verðugt verkefni, og í því ljósi legg ég hér megináherslu í að draga fram virkan þátt skilningsins sem undirliggjandi þátt alls þess sem við getum með réttu kallað reynslu.