Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: https://hdl.handle.net/1946/3571
Lögum sem sett hafa verið til refsingar þeim sem gerst hafa sekir um afbrot er ætlað að hafa ákveðin varnaðaráhrif. Samkvæmt skýringum afbrotafræðinnar um orsakir afbrota geta líffræðilegar, sálfræðilegar, félagslegar og efnahagslegar ástæður búið að baki afbroti og því væri ósanngjarnt að setja einstakling sem er ekki ábyrgur gjörða sinna í fangelsi til lengri tíma. Í því tilviki væri endurhæfing betri kostur. Hugmyndafræði uppbyggilegrar réttvísi miðar að endurbótum fyrir afbrotamenn, þolendur þeirra og samfélagið, þar sem viðkomandi aðilar finna sameiginlega lausn á því hvernig takast má á við afleiðingar afbrotsins. Til að ná fram markmiðum uppbyggilegrar réttvísi er meðal annars notast við sáttamiðlun milli brotamanns og þolanda. Flestar rannsóknir sem gerðar hafa verið á sáttamiðlun sýna að langflestir brotamenn og þolendur eru ánægðir með úrræðið og sáttir við málalyktir. Sáttamiðlun er gagnlegt úrræði fyrir unga afbrotamenn og hagur fyrir alla hlutaðeigandi aðila.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
pd_fixed.pdf | 673.06 kB | Lokaður | Heildartexti |