Do they love me? behavior- and anxiety disorders development following parental rejection

Abstract

Children and adults everywhere feel the need to be accepted by their parents. The Parental Acceptance-Rejection theory shows that when this need is not met children find themselves to be rejected by their parents and that can affect children’s growth as well as their psychological adjustment. Parental rejection can have differential effects on children’s psychological adjustment. The consequence of being rejected by a parent in childhood has been related to various of anxiety disorders as post-traumatic stress disorder (PTSD). In this study the aim was to see if adults rejected by their parents in childhood had developed some kind of psychological disorder such as PTSD or experienced maladaptive adjustment in adulthood. The study included 181 participants. The age ranged from 18 to 46, 33 men (18,23%) and 148 women (81,77%). Results showed significant correlation between experiencing rejection from parents in childhood and psychological maladjustment. Mothers and fathers seemed to have similar emotional attachments towards their children as rejection from them both showed equal effect on their children’s modern mental health. Also, results showed that experiencing rejection in childhood could not be linked to PTSD symptoms.Key words: Parental Rejection, psychological adjustment, post-traumatic stress disorder, PARQ, PAQ, PCL-5.

Það að vera samþykktur og elskaður af foreldrum sínum er börnum mikilvægt. The Parental Acceptance-Rejection kenningin sýnir að þegar þessari þörf er ekki fullnægt þá upplifa börn höfnun frá foreldrum og getur það haft slæm áhrif á uppvöxt þeirra sem og á sálfræðilega aðlögunarhæfni. Það að verða fyrir höfnun frá foreldri í æsku hefur verið tengt við kvíðaraskanir eins og áfallastreituröskun (PTSD). Markmið þessarar rannsóknar var að skoða hvort fullorðnir einstaklingar sem upplifðu höfnun frá foreldri í æsku hefðu þróað með sér einhvers konar sálfræðilega röskun eins og PTSD eða upplifa sálfræðilega aðlögunarörðugleika á fullorðinsárum. Alls tók 181 þátttakandi þátt í rannsókninni, þar af voru 148 konur (81,77%) en aðeins 33 karlar (18,23%). Aldursbilið var frá 18 ára til 46 ára. Niðurstöður rannsóknarinnar sýndu að fylgni væri milli þess að verða fyrir höfnun í æsku og sálfræðilegra aðlögunarörðugleika á fullorðinsárum. Mæður og feður virtust hafa svipuð tilfinningaleg sambönd við börnin sín þar sem höfnun frá þeim virtist hafa sambærileg áhrif á börnin þeirra. Niðurstöður sýndu einnig, andstætt því sem búist var við, að þeir sem höfðu orðið fyrir höfnun í æsku voru ekki taldir vera með áfallastreituröskun.Lykilorð: Höfnun frá foreldri, sálfræðileg aðlögunarhæfni, áfallastreituröskun, PARQ, PAQ, PCL-5.