Samspil lögreglu og heilbrigðiskerfisins þegar kemur að einstaklingum með geðraskanir

Abstract

Í þessu BA-verkefni fjöllum við um helsta muninn á verklagsreglum hjá lögreglu og geðdeildum heilbrigðiskerfisins á Íslandi annars vegar og verklagsreglum í Noregi og Bretlandi hins vegar. Við leitumst við að svara þremur rannsóknarspurningum: Hvernig eru viðbrögð lögreglu mismunandi á milli landa þegar að hún sinnir einstaklingi með geðröskun? Hvernig er hægt að bregðast við út frá þörfum einstaklinga með geðraskanir? Fær lögreglan á Íslandi nógu mikla menntun og þjálfun til að sinna útköllum sem tengjast einstaklingum með geðraskanir? Markmið verkefnisins er að leita til nágrannalanda okkar og sjá hvort að við getum lært eitthvað af þeim í þessum efnum. Löndin sem við leitum helst til eru Noregur og Bretland. Að lokum förum við yfir úrræði sem okkur finnst vanta fyrir einstaklinga sem glíma við geðraskanir. Viðbrögðin eru mismunandi á milli landa en í Bretlandi er sér hópur sem að passar upp á hagsmuni þeirra sem að glíma við geðrænan vanda og í bæði Noregi og Bretlandi fer læknir eða hjúkrunarfræðingur með í útköll sem að eru vegna einstaklinga með geðrænan vanda. Noregur og Bretland nota fangaklefa ekki sem úrræði og vilja fá fólk inn á geðdeild í hvaða ástandi sem er. Niðurstöður sýna að þegar menntun og þjálfun lögreglumanna er skoðuð með tilliti til námskrá Háskólans á Akureyri að lítil áhersla er lögð á samskipti við einstaklinga sem að glíma við geðrænan vanda.Lykilhugtök: Lögreglan, samvinna, verklagsreglur, úrræði og geðraskanir.

In this BA-assignment we will be addressing the main difference between a number of regulation the police and psychiatric ward use in Iceland on one hand and regulations in Norway and Britain on the other hand. We will strive to answer three investigative questions. What is the best respond based on the needs of an individual suffering from a mental disorder? Our objective in this assignment is to find out how our neighboring countries are handling these matters and can we learn from their approach? Are police officers in Iceland getting enough training and education on how best to handle cases that have to do with a person with mental disorder? The countries we have chosen to compare ourself to are Norway and Britain. In conclusions we will review some of the resource we feel are missing from the health care system and could benefit an individual suffering from a mental disorder. The response varies between countries but Britain has a special team that takes care of the interest of the person who is being treated for mental disorder. In both Britain and Norway a doctor or a nurse accompanies the police on calls where they are dealing with a mentally unstable person. Neither Norway nor Britain uses prison cells as a mean and admit people to a Psychiatric ward no matter their state. Results show that when you review University of Akureyris’ curriculum with regards to the training and education of police officers that very little emphasis is on how best to deal with a mentally unstable individual.Keywords: Police, cooperation, operating procedures, resources and mental illness