Measuring potential anthropogenic impacts on Icelandic killer whales (Orcinus Orca) through scar-based analysis

Abstract

Human marine activities around the world have been increasingly noticed as responsible for negative impacts on marine animals. Through a photographic analysis, the scars on Icelandic killer whale dorsal fins and saddle patches were counted and classified, in order to have an overview of the potential anthropogenic impacts affecting these cetaceans. Indeed, entanglement in fishing gear and boat strikes are common issues affecting a number of cetaceans every year and the tightly intertwined daily life of killer whales and fishermen of Iceland gives sense to this study. The results of the scar-based analysis showed a minimum entanglement estimate of 8.98% and a minimum boat strike estimate of 3.24% for killer whales in Iceland. There were significant differences in line scars, rake marks and notches for males and females with proportionally more male individuals affected. There were significant differences in line scars and rake marks for individuals of different diet; putative prey switching whales being more affected than presumed herring specialists. There was a significant difference in notches between adults and juveniles where adults were more affected than juveniles. The entanglement results are considered low as compared to the results for a similar study on Icelandic humpback whales suggesting either that the issue is less important for smaller cetaceans, or that the identification of scars cannot be done as easily for killer whales as for humpback whales for physical reasons. The study suggests an introduction of specific fishing gear to reduce the occurrence of entanglement events as well as speed regulations to limit vessel strikes. Further research should include fishermen’s or sailors’ observations of anthropogenic interactions, but also a veterinarian’s help to effectively identify disease-related scars.

Skaðsemi sjávarútvegs á lífríki sjávar hefur í auknum mæli vakið athygli á heimsvísu. Til þess að fá yfirsýn yfir þessa hugsanlegu skaðsemi af mannavöldum, hafa ör íslenskra háhyrninga verið talin og flokkuð með greiningu á ljósmyndum. Myndgreiningin leiddi í ljós algeng vandamál eins og að háhyrningar flækjast í veiðafæri og bátaárekstra sem hafa slæm áhrif á líf margra háhyrninga ár hvert. Greiningin á örum sýndi að lágmarkslíkur á því að háhyrningur á Íslandi flækist í veiðifæri er um 8.98% og lágmarkslíkur á því að verða fyrir bát er um 3.24%. Marktækur kynjamunur var á línulegum örum, tannförum og skörðum háhyrninganna en karlkyns háhyrningar voru hlutfallslega með fleiri áverka. Einnig var marktækur munur á línulegum örum og tannförum eftir mismunandi fæðu háhyrninganna og voru háhyrningar sem nærast bæði á fiski og spendýrum með fleiri áverka en háhyrningar sem taldir eru nærast einungis á síld. Auk þess var marktækur munur á skörðum hjá fullorðnum og ungum háhyrningum en fullorðnir háhyrningar voru með fleiri áverka en þeir ungu. Niðurstöður úr rannsókn á háhyrningum sem hafa flækst í veiðafæri, bornar saman við svipaða rannsókn á hnúfubökum, sýna að íslenskir háhyrningar eiga í minni hættu á að flækjast í veiðifæri en íslenskir hnúfubakar. Þessar niðurstöður gefa til kynna að slíkar flækjur hafa ekki eins mikil áhrif á minni hvaldýr, eða að erfiðara sé að greina ör háhyrninga eins vel og ör hnúfubaka vegna mismunandi uppbyggingu hvaldýranna. Í rannsókninni er ráðlagt að kynntur verði til sérstakur veiðibúnaður sem dragi úr líkum á því að hvalir og önnur dýr flækjast í honum. Einnig er ráðlagt að lögð verði fram reglugerð um hámarkshraða til þess að draga úr árekstrum hvala og báta. Frekari rannsóknir ættu að taka mark á athugunum sjómanna á sambandi sjávarútvegs við lífríki sjávar auk þess að styðjast við hjálp dýralækna á greiningu öra á réttmætan hátt.