Reifað um hönnun : reif, safnplötur og plötuumslög

Abstract

Safnplötur voru eitt af helstu einkennum íslenskrar plötuútgáfu á tíunda áratug síðustu aldar. Fáar safnplötur eru minnisstæðari en Reif sería Steinars hf. Plötuumslög þeirra vöktu mikla athygli fyrir frumlega hönnun, þótt vafalaust sýnist hverjum sitt um fagurfræðilegt gildi þeirra. Í ritgerðinni eru plötuumslög Reif safnplöturaðarinnar skoðuð ásamt helstu einkennum reif senunnar. Farið er lauslega yfir plötu- og safnplötuútgáfu á Íslandi, tilgang safnplötunnar og hönnun plötuumslaga. Þá skoðaði ég fagurfræði reifsins og hvernig tíðarandi hefur áhrif á fagurfræði tónlistarstefna. Rannsóknin mín fólst aðallega í skoðun frétta og greina frá tíunda áratugnum, ásamt viðtali við Steinar Berg, stofnanda Steinars hf. og Spors, sem stærstir voru í safnplötuútgáfu á áratugnum. Markmið mitt var að komast að því hvort að Reif plötuumslögin ættu sér einhverjar hliðstæður í reif senunni erlendis, hvaðan áhrifin komu og hvað bjó að baki táknheimi hönnunarinnar. Í ljós kom að Reif safnplötunnar, þótt nafnið gefi annað til kynna, hafi verið meira fyrir þann stóra hóp fólks sem hlustaði helst á auðmelta danstónlist frekar en „alvöru“ reifara. Plötuumslögin eru mjög ólík innbyrðis og þótt sum þeirra séu fullar af vísunum í reif, þá eru þau flest mjög ólík þeirri fagurfræði og aðferðum sem fylgdu reifinu erlendis. Líklegt er að þeir hafi talið fagurfræði reifsins vera fráhrindandi fyrir almenning. Sameiginlegt eiga þau þó að nota marga liti, einkennilegt myndefni og óhefðbundna leturmeðferð, sem hugsanlega nægir til þess að flokkast sem reif hönnun.