Misneyting samkvæmt 31. gr. samningalaga nr. 7/1936

Abstract

Ákvæði III. kafla laga nr. 7/1936, sem í daglegu tali eru kölluð samningalögin og verða íþessari ritgerð skammstöfuð sem sml., fjalla um ógilda löggerninga. Þar koma fram ýmsarástæður þess að löggerningur, sem stofnað hefur verið til, verði talinn ógildur. Þar með taliner 31.gr.sml. sem fjallar misneytingu við samningagerð. Í ritgerð þessari verður fjallað ummisneytingu samkvæmt sml. og öðrum réttarsviðum. Í lok ritgerðarinnar verður svo vikið aðáhersluatriði ritgerðarinnar sem er sjónarmið er varða bersýnilegan mun milli hagsmuna ogendurgjalds fyrir þá við samningsgerð.Í kafla 2 verður fjallað um meginreglur samningaréttar sem gilda í íslenskum rétti og íkafla 3 verður fjallað um þær helstu undantekningar sem eru frá meginreglum samningaréttarí íslenskum rétti. Í kafla 4 er fjallað almennt um hugtakið misneytingu og beitingu þess ííslenskum rétti, í kafla 5 verður svo fjallað um þau skilyrði sem þurfa að vera fyrir hendi tilþess að um misneytingu samkvæmt sml. sé að ræða, sjónum þá sérstaklega beint aðsjónarmiðum um bersýnilegan mun í 31. gr. sml. Verður þá litið til íslenskrardómaframkvæmdar um það efni. Einnig verða þar vangaveltur um það hvort að svo geti veriðað almenna misneytingarákvæðið geti átt við um atburði er varða hrun bankakerfisins ogástandið eins og það er í dag. Í kafla 6 verður fjallar aðeins nánar um réttaráhrif 31.gr. sml., íkafla 7 er svo að finna samantekt og lokaorð.