Gildi lögregluskýrslna í kynferðisbrotamálum: Atriði sem getið aukið eða dregið úr vægi þeirra í sönnunarmati dómstóla

Abstract

Í þessari ritgerð verður gildi lögregluskýrlsna í kynferðisbrotamálum kannað og reynt að draga fram hvaða atriði geta aukið eða dregið úr sönnunargildi þeirra í ljósi meginreglunnar um milliliðalausa sönnunarfærslu. Fyrst verður fjallað almennt um hugtakið sönnunargögn og helstu meginreglur sakamálaréttarfarins sem skipta máli í neðangreindri umfjöllun. Þá verður vikið að lögregluskýrslum sem sönnunargögn í sakamálum. Því næst verður fjallað um brotaflokkinn nauðgun og önnur brot gegn kynfrelsi fólks skv. 194. – 199. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 (hér eftir hgl.). Rakin verður saga kynferðisbrotakaflans en ekki er vitað til þess að önnur ákvæði almennra hegningarlaga hafi sætt endurskoðun svo oft og gagngert líkt og ákvæði kaflans. Þá verða hugtökin samræði og önnur kynferðismök skýrð nánar. Vikið verður að rannsóknum sérfræðinga sem tengjast áreiðanleika minnisins, þ.e. hversu áreiðanlegar minningar viðkomandi eru þegar hann sækir upplýsingar um atburð sem gerðist fyrir einhverju síðan. Að lokum verður athugað hvaða áhrif lögregluskýrslur hafa í kynferðisbrotamálum sem sönnungargögn með vísan til dómaframkvæmdar. Að síðustu verða ályktanir og niðurstöður dregnar saman.