Big Transitions for Small People: Self-regulation and Social-Emotional Learning for School Readiness

Abstract

The transition to elementary school is an important step for children. Elementary school is an environment characterized by more challenging responsibility, higher demands, and less individual support than preschool. Research suggests that an alarming number of children enter elementary school without the necessary skills to navigate and adjust to the school environment. Teaching fundamental skills at an early age lays a strong foundation for the future because early childhood is an important developmental stage with the potential to impact academic and social and emotional outcomes. This developmental stage stresses the importance of strengthening children’s foundation for a successful school experience by targeting core components needed for school readiness. Self-regulation and social-emotional learning (SEL) are critical components of school readiness and are linked to positive outcomes later in life. Self-regulation is the ability to integrate attention, working memory and inhibitory control into behavior. In a school setting, children utilize both self-regulatory skills, for example, when they direct their attention and follow instructions and SEL skills throughout the day. Schools are social places, and learning is a social process. SEL encompasses everything from learning to recognize and manage emotions to making responsible decisions and developing positive relationships. Children differ in their ability to self-regulate and in their social and emotional competency. Thankfully, both constructs can be taught. There are many indicators that self-regulation and SEL are not taught systematically and the uses of evidence-based methods in Icelandic preschools are inadequate. Children of different backgrounds, with varying levels of resources available to them, attend preschool. Given the evidence on achievement gaps, preschools must promote all children’s well-being and offer comprehensive resources to students who are at risk of falling behind at the start of elementary school.

Stökkið úr leikskóla yfir í grunnskóla er veigamikil breyting fyrir börn. Umhverfið sem bíður barna í grunnskóla gerir meiri kröfur til þeirra, þau axla meiri ábyrgð og fá öllu jafnan minni einstaklingsbundinn stuðning en í leikskóla. Rannsóknir benda til þess að við upphaf grunnskólagöngu skorti fjölda barna nauðsynlega færni til þess að eiga farsæla skólagöngu og aðlagast skólaumhverfinu. Jafnframt eru þau líklegri til þess að glíma við erfiðleika þegar líður á grunnskólagöngu þeirra. Mikilvægi og gagnsemi þess að kenna börnum grundvallarfærni snemma á lífsleiðinni eru vel þekkt þar sem þroski barna tekur miklum breytingum á leikskólaaldri. Þessar breytingar geta lagt grunninn að félagslegri og tilfinningalegri velferð sem og námsárangri seinna á lífsleiðinni. Sjálfstjórnun og félags- og tilfinningafærni eru mikilvægir þættir fyrir skólahæfni. Rannsóknir hafa ennfremur sýnt fram á fylgni þess að hafa annars vegar góða sjálfstjórnun og hins vegar góða félags- og tilfinningafærni við velgengni á ýmsum sviðum. Sjálfstjórnun er hæfnin til að samþætta athygli, vinnsluminni og halda aftur að hugsun, tilfinningum og hegðun. Í skólanum þurfa börn að beita sjálfsstjórnun, til dæmis með því að fylgja fyrirmælum og sitja kyrr. Skólinn er jafnframt félagslegt umhverfi og nám er félagslegt ferli. Félags- og tilfinningafærni nær yfir víðtæka hæfni, allt frá því að þekkja og stjórna tilfinningum, taka ábyrgar ákvarðanir og byggja upp jákvæð sambönd við aðra. Börn byrja leikskóla með misgóða hæfni í sjálfstjórnun og félags- og tilfinningafærni sem undirstrikar mikilvægi þess að þjálfa kerfisbundið báða færnisþætti. Margt bendir til þess að notkun kerfisbundinna og gagnreynda þjálfunar á sjálfstjórnun og félags- og tilfinningafærni í leikskólum á Íslandi sé ábótavant. Það er nauðsynlegt að styrkja mikilvæga færni barna á leikskólaaldri til þess að undirbúa þau undir stökkið yfir í grunnskóla, annars eigum við hættu á að bregðast börnunum.