Fótspor

Abstract

Í torfæru landslagi Viðeyjar liggja ólík fótspor sem mynda skjól. Létt fótspor heilsuhraustra eru ákveðin andstæða þeirra þungu spora sem örmagnaður einstaklingur stígur. Skjólið sem myndast af þungu fótsporinu er afgerandi. Sá örmagnaði finnur þar stað til þess að endurnærast í algjörri jarðtengingu. Skúlahóll heldur utan um örmagnaða einstaklinginn á meðan á endurhæfinginni stendur. Þar finnur hann stað til að byggja sig upp og huga að sjálfum sér. Þeim sem hjálpa í ferli endurhæfingar er einnig boðin vistarvera á Viðey, úti í náttúrunni, svífandi yfir landslaginu. Þessar andstæður mynda saman samfélag sem halda jafnvægi í annars öfgakenndum aðstæðum.

Viðey‘s uneven landscape creates distinct footprints where one may find shelter. The light footsteps of the healthy form a certain contrast to the heaviness of those fighting chronic ailments. The shelter created by the heavy footprints is significant. There, one can find a space to rehabilitate, sheltered from the terrain, in complete union with the soil. The rehabilitation center in Skúlahóll shelters the weary during the recovery process. Those who assist in the rehabilitation process are offered accomodation in Viðey, out in nature, hovering over the landscape. Together these contrasts form a society that is able to maintain balance in otherwise extreme circumstances.