Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: http://hdl.handle.net/1946/3957
Hér á eftir fer athugun á stöðu unglings með þroskafrávik í grunnskóla, rætt er við unglingsstúlku á 14 ári sem nýlega hefur fengið greiningu á einhverfurófi, einnig er rætt við móður hennar og kennara. Markmiðið er að skoða félagslega stöðu stúlkunnar í félagahópnum, reyna að skilja hvernig hún upplifir sig sem ungling og einnig hvernig móðir hennar og kennari upplifa hana.
Stuðst var við eigindlega aðferðarfræði, tekin eru opin viðtöl við stúlku á 14 ári, móður hennar og kennara og þeir hvattir til að tjá sig um flest það sem viðkemur félags- og persónuþroska stúlkunnar.
Niðurstöður bentu ótvírætt til að stúlkan er lengra komin í félags- og persónuþroska heldur en viðmælendur mínir áttuðu sig á, líklegt má telja að þeir láti einhverfufrávikið trufla sig í sýninni á stúlkuna. Þeim fannst hún mun barnalegri en hún var í raun og töldu að hún væri alls ekki komin með félags- og persónuþroska sem jafnaldar hennar.
Segir þetta hversu mikilvægt er að vera vel vakandi yfir öllum þroskaskrefum unglingsins og láta frávik í þroska ekki trufla sig í mati á getu hans til samvista við jafnaldra.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Það er svo flókið að vera ég.pdf | 187.35 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |