Correlation of Lifestyle and Dietary Factors to the Concentration of Ochratoxin A and Deoxynivalenol in Icelandic Population

Abstract

Ochratoxin A og deoxynivalenol eru tvö sveppaeitur sem eru framleidd af sveppunum Aspergillus, Penicillium eða Fusarium. Þau eru algeng matarmengunarefni sem hægt er að finna víða og valda fjölda bráðra eða langvinnra viðbragða hjá þeim sem innbirða þau. Vegna útbreiðslu þeirra og eiturhrifa hafa þessi efni verið mikið vöktuð. Hámarksmagn þeirra í matvælum hefur verið stjórnað í mörg ár af stórum stofnunum eins og Matvælaöryggisstofnun Evrópu. Þessi grein miðar að því að kafa djúpt í þessi tvö sveppaeitur, skoða áhrif þeirra á mannslíkamann og ýmsar líffræðilegar leiðir, byggingu, vaxtarmynstur og viðbrögð við hlýnun jarðar. Auk þess voru gögn úr rannsókn sem gerð var af leiðbeinendum mínum í tengslum við evrópskt samstarfsverkefni, HBM4EU notuð til að kanna fylgni matar- og lífsstílsþátta varðandi mældan styrk sveppaeituranna tveggja. Gögnunum var safnað frá 171 þátttakenda á aldrinum 20-39 ára. Styrkur sveppaeiturs í þvagi hjá öllum þátttakendum var undir lágmarksgildunum 7000 ng/kg líkamsþyngdar á viku fyrir deoxýnivalenól og 120 ng/kg líkamsþyngdar á viku fyrir ochratoxin A. Flestir lífstílsþættirnir sem skoðaðir voru höfðu ekki marktæk tengsl við styrk efnanna, með p-gildum yfir 0,05. Jákvæð fylgni við styrk sást fyrir kornneyslu fyrir ochratoxin A og fyrir neyslu á steiktum kartöflum fyrir deoxynivalenol og neikvæð fylgni sást fyrir kjötneyslu og þyngd fyrir ochratoxin A og ávaxta- og grænmetisneyslu fyrir deoxynivalenol

Ochratoxin A and deoxynivalenol are two mycotoxins produced as a secondary metabolite by fungi of Aspergillus, Penicillium, or Fusarium. They are prevalent food contaminants that can be found widely and cause a host of acute or chronic responses to those exposed to them. Due to their prevalence and toxicity, they have been highly monitored. Their minimum levels in food have been regulated for many years by large organizations like the European Food Safety Authority. This paper aims to dive deep into these two mycotoxins, examining their effects on the human body and various biological pathways, structures, growth patterns, and responses to global warming. In addition, data from a study conducted by my supervisors in connection with the EU project HBM4EU was used to examine the correlation of dietary and lifestyle factors regarding the measured concentration of the two mycotoxins. The data was gathered from 171 participants in the age range of 20-39. Mycotoxin concentration in urine of all participants was under the minimum levels of 7000 ng/kg body weight per week for deoxynivalenol and 120 ng/kg body weight per week for ochratoxin. Most of the lifestyle factors tested did not correlate significantly with concentration of the mycotoxins, with p-values above 0.05. A positive correlation on concentration was seen for cereal consumption regarding ochratoxin A, and for fried potato consumption for deoxynivalenol, and a negative correlation was seen for meat consumption and weight for ochratoxin A and fruit and vegetable consumption for deoxynivalenol.