Measures of Speech Intelligibility Used with Deaf and Hard-of-Hearing Children: A Systematic Review. What measures/methods are being used and why?

Abstract

There is great variability in the ways in which the speech intelligibility of d/Deaf and hard-of-hearing (DHH) children is measured, and it isn’t transparent why clinicians and researchers choose to use the methods and measures that they do, or which measurements are the most reliable, useful or informative. The purpose of this systematic review article is to examine which measures and methods have been used to examine the speech intelligibility of DHH children and what rationale authors provided for their choice of measure/method. A systematic search was conducted of CENTRAL; CINAHL; Cochrane; ERIC; Joanna Briggs; Linguistics, Language and Behavior Abstracts (LLBA); Medline; Scopus; and Web of Science databases, as well as a table of contents search of 17 journals and a grey literature search of 25 websites and databases for sources published between 2001 and 2021. The inclusion criteria were met by 203 studies. Across studies many different measures/methods were used, with the most commonly reported measure being SIR (Allen et al. 2001) (n = 69). Only 49 (24.1%) of the studies provided a rationale for the choice of method, with the most common rationale being good psychometric properties (n = 34). In some cases there was a lack of presenting important variables, for example related to participants (e.g., age, sex, hearing level), and speech intelligibility measurement (e.g., description of the method, and language tested). In order for research on speech intelligibility to be more comparable across studies, future research should provide a rationale for their measure/method choice, the psychometric properties of the measures/methods used, and all relevant information variables concerning characteristics of participants and measures when reporting research on the speech intelligibility of DHH children. The lack of information about measures means that clinicians have a hard time assessing different types of measures/methods, which causes difficulties in evidence-based practice (EBP).

Rannsóknir gefa til kynna að það hafi verið notuð mismunandi mælitæki og viðmið þegar skiljanleiki tals barna með heyrnarskerðingu og heyrnarleysi hefur verið mældur og ekki er ljóst hvers vegna fagaðilar velja þau mælitæki/aðferðir sem þeir nota. Að auki er ekki ljóst hvaða mælingar eru áreiðanlegastar. Tilgangur þessa kerfisbundna yfirlits var að rannsaka hvaða mælitæki og aðferðir hafa verið notuð til að kanna skiljanleika tals barna með heyrnarskerðingu og heyrnarleysi eða hvaða rök höfundar greina hafa gefið fyrir vali sínu á slíkum mælitækjum og aðferðum. Kerfisbundin leit var gerð í eftirfarandi gagnagrunnum: CENTRAL; CINAHL; Cochrane; ERIC; Joanna Briggs; Linguistics, Language and Behavior Abstracts (LLBA); Medline; Scopus; Web of Science. Auk þess var gerð leit í efnisyfirliti 18 tímarita og utan hefðbundinna rannsóknargagnagrunna (e. grey literature search) á 25 vefsíðum og gagnagrunnum. Leitin var gerð á birtum greinum frá árunum 2001 til 2021. Í heildina uppfylltu 203 greinar öll skilyrði. Niðurstöður sýndu að það er mikill breytileiki í því hvernig skiljanleiki tals barna með heyrnarskerðingu og heyrnarleysi hefur verið mældur en algengasta mælitækið var SIR (Allen et al. 2001) (n = 69). Einungis 49 (24.1%) greina gáfu rök fyrir vali sínu á mælitæki/aðferð en algengustu rökin voru góðir próffræðilegir eiginleikar (n = 34). Að auki voru mikilvægar upplýsingar í sumum tilfellum ekki til staðar, til dæmis breytur sem vörðuðu þátttakendur (s.s. aldur, kyn og heyrnarþröskuldur) og mæliaðferðir (s.s. lýsing á aðferðinni og á hvaða tungumáli var prófað). Yfirlitið leiddi í ljós að mikil þörf er á að höfundar greina rökstyðji betur val sitt á mælitæki/aðferð ásamt því að lýsa próffræðilegum eiginleikum þeirra.