Eating disorders and body image dissatisfaction : prevalence and differences between exercisers and non-exercisers

Abstract

The prevalence of eating disorders and body image dissatisfaction is unknown among exercisers. However, previous studies indicate that exercisers show more eating disorder symptoms than non-exercisers. The literature concerning body image in exercisers provides mixed results, making the relationship between body image and exercising unclear. Therefore, the objectives of this study are (i) to estimate the prevalence of eating disorder symptoms, orthorexia nervosa and body image concerns in Icelandic exercisers and compare them to non-exercisers and (ii) to assess the differences in eating disorder symptoms and body image concerns depending on exercise status and exercise frequency. The descriptive cross-sectional study was performed by using a snowball sample where participants were asked to answer a background questionnaire and four standardised questionnaires. The study participants were 312 volunteers older than 18 years: 49 men and 263 women. The results showed that the prevalence of body dissatisfaction was 25% among exercisers. The results of Chi-square test showed that level of body dissatisfaction did not differ by exercise status. Furthermore, approximately 62% of exercisers reached the cut-off score for orthorexia nervosa and 18% reached the cut-off score for an eating disorder. The difference between exercisers and non-exercisers was significant for bulimia nervosa and orthorexia nervosa, indicating that non-exercisers show more eating disorder symptoms than exercisers. Moreover, the results of the Independent Kruskal Willis H test showed that individuals who exercise one to two times a week show more orthorexic tendencies that those who exercise five or more times a week. The results of this study are inconsistent with previous studies. Future research should focus on ways to decrease the prevalence of body dissatisfaction and eating disorders in both exercisers and non-exercisers.

Tíðni átraskana og áhyggja af líkamsmynd er óþekkt meðal líkamsræktariðkenda. Hins vegar benda fyrri rannsóknir til þess að þeir sem stunda líkamsrækt sýna fleiri átröskunareinkenni en þeir sem stunda ekki líkamsrækt. Samband á milli líkamsræktar og líkamsmyndar virðist vera óskýrt þar sem niðurstöður fyrri rannsókna sýna bæði fram á neikvæð og jákvæð tengsl á milli þessara breyta. Tilgangur rannsóknar var tvískiptur; (i) að áætla tíðni átröskunareinkenna, orthorexíu og áhyggja af líkamsmynd hjá líkamsræktariðkendum og bera hana síðan saman við tíðni átröskunareinkenna og áhyggja af líkamsmynd hjá einstaklingum sem stunda ekki líkamsrækt og (ii) að kanna mun á einkennum átraskana og áhyggja af líkamsmynd eftir æfingatíðni. Lýsandi þversniðsrannsókn var framkvæmd þar sem snjóboltaúrtakið var notað. 312 sjálfboðaliðar eldri en 18 ára tóku þátt í rannsókninni: 49 karlar og 263 konur. Þátttakendur voru beðnir um að svara nokkrum bakgrunnsspurningum og fjórum stöðluðum spurningalistum. Niðurstöðurnar sýndu að 25% líkamsræktariðkenda hafði áhyggjur af líkamsmynd. Auk þess sýndu niðurstöður kí-kvaðratprófs að enginn munur sé á alvarleika áhyggja af líkamsmynd eftir því hvort þátttakendur stunduðu líkamsrækt eða ekki. Ennfremur náðu um það bil 62% líkamsræktariðkenda viðmiðunarmörkum fyrir orthorexíu og 18% náðu viðmiðunarmörkum fyrir átröskun. Það fannst marktækur munur á meðaltölum líkamsræktariðkenda og þá sem stunda ekki líkamsrækt á spurningalistum sem könnuðu einkenni lotugræðginnar og orthorexíu, þar skoruðu þeir sem stunda ekki líkamsrækt hærra en þeir sem stunda líkamsrækt. Niðurstöður óháðs Kruskal Willis H prófs sýndu að einstaklingar sem stunda líkamsrækt 1-2 sinnum í viku sýna fleiri einkenni orthorexíu en þeir sem stunda líkamsrækt 5+ sinnum í viku. Niðurstöður þessarar rannsóknar eru ekki í samræmi við fyrri rannsóknir. Í framtíðarrannsóknum ætti að leggja áherslu á leiðir til að draga úr tíðni áhyggja af líkamsmynd og átraskana bæði hjá líkamsræktariðkendum og þeim sem ekki stunda líkamsrækt.