Loneliness in early adulthood : risk and protective factors, and social connection

Abstract

The study aimed to examine social, emotional, and total loneliness in early adulthood, in terms of gender difference, factors that affect and deter loneliness, and social connectedness. Participants were recruited with convenience sampling through a survey; findings are based on cross-sectional data and quantitative research. A total of 50 males and 103 females answered. The examined factors were age, gender, siblings, household size, relationship status, marital status, working status, and education status. De Jong Gierveld Scale analyzed social, emotional, and total loneliness. The item “Do you feel lonely?” was also used to examine loneliness. Social Connectedness Scale was used to measure social connectedness. The results showed that most adults in early adulthood were moderately lonely and experienced greater emotional loneliness than social. The majority of adults experience loneliness sometimes. The gender difference in loneliness was not found. Being in a relationship was a protective factor for social and total loneliness. Having more siblings was a risk factor for emotional and total loneliness. Household size was a protective factor for emotional and total loneliness. Social connectedness reduces loneliness. Other factors were not associated with loneliness. These findings implicate loneliness affects people in different ways in early adulthood, and intervention should be based on the types of loneliness people experience. Future studies should consider longitudinal studies to determine causal relationships. Keywords: early adulthood, social loneliness, emotional loneliness, total loneliness, loneliness, social connectedness

Markmið rannsóknarinnar var að kanna félagslegan, tilfinningalegan og heildareinmanaleika snemma á fullorðinsárum út frá kynjamun, þáttum sem hafa áhrif á og koma í veg fyrir einmanaleika og félagslega tengingu. Hentugleikaúrtak var notað í könnuninni. Niðurstöður byggja á þversniðsgögnum og megindlegri rannsókn. Alls voru 50 karlar og 103 konur sem svöruðu. Þættir sem voru skoðaðir voru aldur, kyn, systkini, stærð heimilis, sambandsstaða, hjúskaparstaða, atvinna og menntun. De Jong Gierveld Scale var notaður til þess að mæla bæði félagslegan og tilfinningalegan einmanaleika ásamt einmanaleika í heild. Spurningin „Upplifir þú einmanaleika?“ var einnig notuð. Social Connectedness Scale mældi félagsleg tengsl. Niðurstaðan sýndi að við flestir upplifðu einmanaleika í meðallagi við upphaf fullorðinsára og flestir upplifðu meiri tilfinningalegan eimanaleika en félagslegan. Meirihlutinn upplifði stundum einmanaleika. Ekki var kynjamunur á þeim sem upplifðu einmanaleika. Að vera í ástarsambandi var verndandi þáttur fyrir félagslegum- og heildareinmanaleika. Að eiga fleiri systkini var áhættuþáttur fyrir tilfinningalegum- og heildareinmanaleika. Heimilsstærð var verndandi þáttur fyrir tilfinningalegum- og heildareinmanaleika. Félagsleg tengsl minnkuðu einmanaleika. Aðrir þættir sýndu enga tengingu við einmanaleika. Þessar niðurstöður gefa til kynna að einmanaleiki hefur mismunandi áhrif á fólk við upphaf fullorðinsára. Inngrip ætti að miðast útfrá þeirri gerð einmanaleika sem fólk þjást af. Framtíðarrannsóknir ættu að íhuga langtímarannsóknarsnið til þess að álykta um orsakasamband.Lykilhugtök: fyrri fullorðinsár, félagslegur einmanaleika, tilfinningalegur einmanaleiki, heildareinmanaleiki, einmanaleiki, félagsleg tengsl