The impact of obstructive sleep apnea on decision-making and metacognition

Abstract

The present study aims to examine the effect of Obstructive sleep apnea (OSA) on decision making and metacognition. Participants were 51.7% female and ranged from 20 to 80 years old (N = 60). A self-applied polysomnography (PSG) was used to evaluate OSA severity. Participants were divided into two groups: No or mild OSA (apnea-hypopnea index (AHI) <15) and moderate to severe OSA (AHI≥15). In addition, participants completed the Metacognitive, Affective, and Cognitive Experience Questionnaire (MACE) to measure metacognition and the Iowa gambling task to measure decision-making. A 2x5 mixed analysis of variance (ANOVA) and fixed factor analyses of variance (ANOVA) were used to test the hypotheses. The results showed no significant effect of OSA on decision-making with or without adjusting for potential contributing factors. However, individuals with moderate to severe OSA had significantly worse metacognition than those with no or mild OSA, with and without adjusting for potential contributing factors. In addition, there was a significant difference in how well or poorly individuals believed they did on the cognitive tasks and how well or badly they felt prepared to handle the cognitive tasks, with individuals with moderate to severe OSA scoring poorer on both scales. Keywords: Psychology, Obstructive sleep apnea, Metacognition, Decision-making

Markmið rannsóknarinnar var að kanna áhrif kæfisvefns á ákvarðanatöku og þekkingu á eigin hugsun. Þátttakendur voru 51,7% kvenkyns og á aldrinum 20 til 80 ára (N = 60). Svefnmælitæki voru notuð til þess að meta alvarleika kæfisvefns. Þátttakendum var skipt í tvo hópa: Enginn eða vægur kæfisvefn (apnea-hypopnea index (AHI) <15) og miðlungs til alvarlegur kæfisvefn (AHI≥15). Auk þess fylltu þátttakendur út Metacognitive, Affective and Cognitive Experience Questionnaire (MACE) til að meta þekkingu á eigin hugsun og framkvæmdu Iowa Gambling Task til að meta ákvarðanatöku. Notar var 2x5 blönduð dreifigreining og dreifigreining með föstum þáttum til að prófa tilgáturnar. Niðurstöðurnar sýndu engin marktæk áhrif kæfisvefns á ákvarðanatöku hvorki með né án leiðréttingar fyrir hugsanlegum áhrifaþáttum. Hins vegar höfðu einstaklingar með miðlungs til alvarlegan kæfisvefn marktækt verri þekkingu á eigin hugsun en þeir sem voru með engan eða vægan kæfisvefn, bæði með og án leiðréttingar fyrir hugsanlegum áhrifaþáttum. Auk þess var marktækur munur á því hversu vel eða illa einstaklingar töldu sig hafa gengið í hugrænu verkefnunum og hversu vel eða illa þeir töldu sig hafa verið undirbúna til að takast á við hugrænu verkefnin. Einstaklingar með miðlungs til alvarlega kæfisvefn skoruðu lægra á báðum kvörðunum.Lykilorð: Sálfræði, Kæfisvefn, Þekking á eigin hugsun, Ákvarðanataka