Prevalence and predictors of post-traumatic stress disorder among children who have received treatment at Barnahús following suspected sexual abuse

Abstract

The aims of the present study are twofold. Firstly, to examine the prevalence of post-traumatic stress disorder (PTSD) among children who have received treatment at Barnahús, between the years 2013 and 2019, following child sexual abuse (CSA). Secondly, to examine whether certain variables affect the risk of developing PTSD following CSA. The variables of interest include the age and gender of the victim, gender of the alleged abuser, victim‘s connection to the abuser, severity of the abuse and frequency of the abuse. Participants were 563 children, aged 8 to 18 years old, who had received treatment at Barnahús following the disclosure of CSA. Data from Barnahús‘ database was used to collect information on the variables examined, and information on whether a child met the diagnostic criteria for PTSD was found in the participants‘ final reports. Results showed that 39.6% of the participants were diagnosed with PTSD. Adolescents aged 15 to 18 years old were significantly more likely to develop PTSD than their younger counterparts, and children who suffered from severe CSA were more likely to develop PTSD than victims of mild CSA. Results emphasise the importance of continuingly increased knowledge of CSA and the repercussions that may follow. Keywords: Post-traumatic stress disorder, child sexual abuse, prevalence, predictors

Markmið rannsóknarinnar voru tvíþætt. Fyrst og fremst var það að kanna tíðni áfallastreituröskunar meðal barna sem höfðu hlotið meðferð í Barnahúsi á árunum 2013 til 2019 í kjölfar kynferðisofbeldis. Í öðru lagi var það að kanna hvort að ákveðnar breytur höfðu áhrif á það hvort að barn þróaði með sér áfallastreituröskun í kjölfar kynferðisofbeldis. Breyturnar sem voru skoðaðar voru aldur og kyn barnsins, kyn geranda, tengsl barns við geranda, alvarleiki brotsins og tíðni brotsins. Þátttakendur rannsóknarinnar voru 563 börn á aldrinum 8 til 18 ára sem höfðu hlotið meðferð í Barnahúsi eftir að hafa greint frá kynferðisofbeldi. Upplýsingar um breyturnar sem voru notaðar í rannsókninni voru fengnar úr gagnagrunni Barnahúss og upplýsingar um greiningu á áfallastreituröskun voru að finna í lokaskýrslum þátttakenda. Niðurstöður sýndu að 39,6% þátttakenda uppfylltu greiningarskilyrði áfallastreituröskunar. Unglingar á aldrinum 15 til 18 ára voru líklegri til að þróa með sér áfallastreituröskun en yngri börn. Börn sem urðu fyrir grófum kynferðisbrotum voru líklegri að þróa með sér áfallastreituröskun heldur en þau sem urðu fyrir vægari brotum. Niðurstöður leggja áherslu á mikilvægi aukinnar þekkingar á áfallastreituröskun og þeim afleiðingum sem röskunin kann að hafa. Lykilorð: Áfallastreituröskun, kynferðisofbeldi, börn, tíðni, áhættuþættir